De drie B´s, Bocas del Toro, Bastimentos en Bubba´s House

20 september 2017

De bus richting David. Helaas gaat er geen bus over een kortere weg naar Bocas del Toro. Dus moeten we echter terug naar David. Er zit niks anders op. Als de boel is ingepakt even een paar honderd meter richting de bus opstap lopen met volle bepakking. De bus staat er al. Ik moet nog gauw wat boodschappen doen en het ergste is nog. Ik moet nog naar de ATM.  Dit is normaal geen probleem natuurlijk, maar hier is het elke 15/de van de maand PAYDAY!!! Dus. In rijen opgesteld van 10 kun je aansluiten bij de pinautomaat.

Ik haal nog wat postzegels en de nodige boodschappen op het gezellige pleintje en duik de hoek om naar de bank. 
Opvallend is dat er bij elke bank wel een mannetje staat in een kogelvrij vest. Helemaal goed afgekleed in een politiepak. Wapen alles is compleet. Ik zie tot mijn grote vrees al een behoorlijke rij opdoemen. Shit, had ik gisteravond laat maar even gegaan. Ik sluit me netjes aan en tik de beste man in zijn stoere vest toch even aan. `Sir, is this the only ATM?`Yes lady....I'm sorry about it...dus Deb rustig in de rij aansluiten. Nog geen twee minuten later tikt de beste man me op mijn schouder. ´ATM...around corner miss!!` Ik vraag het nogmaals na. `Are you sure?`
Ik ga het er op gokken. En verdomd er is nog een ATM waar helemaal niemand staat. Dus..Trek ik de deur open en zeg wederom de bewaking bij deze pin weer vriendelijk gedag. Ik trek mijn nodige geld erweer uit, want in Bocas is weinig te pinnen is er al gezegd..

Ik redt het nog net om met de bus mee te gaan. Wederom weer een oude Amerikaanse Chickenbus. Een hele beleving kan ik je zeggen om in zo'n prachtig oud ding te zitten. Vol gas vliegen we door Boquete heen. Het word tijd om weg te gaan...

Na drie kwartier komen we weer aan in David. Rekenen wat dollars af (3 in totaal voor twee personen)  En stappen direct weer door naar een ander busje. Almirante is de eindbestemming. En dit is niet erg dichtbij David. Een klein busje staat weer klaar. Al gauw worden de backpacks weer aangepakt, maar ik twijfel even met in stappen omdat de bus aardig vol geladen lijkt. `Sir...i don't want to sit in the backfront`..En trek mijn knieën op tot aan mijn kin :-) Hij snapt het gelijk en biedt ons een plek vooraan bij de bestuurder. Helemaal top. Zo zit ik eerste klas aankomende uurtjes.

Als we al gauw zo'n 2,5 uur rijden door een prachtig groen gebied van Panama zie je de omgeving veranderen. Ook de mensen zijn hier een stuk donkerder. De huizen worden anders. En het is hier veel en veel groener. Heel veel bananen planten en palmbomen langs de weg. En vooral lui volk. Men werkt hier full time uren in de hangmat.  Ongelooflijk.

Door veel slinger bochten (zie video als deze lukt )komen we uiteindelijk bij een plekje om even te eten en of te plassen, maar als we nog maar net zitten maakt de bolleboos ( het hulpje van de chauffeur) ineens gebaren en begint me toch te blèren als een marktkoopman op het Waterlooplein.

&%^#^&@*@ "Chicka ......Chicka." hup hup. Het eten ligt nog op het bord! Wijs ernaar kan hem niks schelen "GO GOGO GOGO" roept ie. Nou dan maar gauw de warme nasi laten zakken in een afhaal bak. En hup de wagen in.

Ongelooflijk!
Maar het smaakte verdomde goed. Na weer 2,5 uur ongeveer komen we aan. Er staan wat pick up karren klaar om ons allemaal over te laten stappen naar de boot richting Bocas del Toro Dit is een schade van maar liefst $1 per persoon. Een korte snelle rit richting pier. Dit is net te lang om te lopen.

AL gauw staan we in een hal met een hoop eilandbewoners. Een kokosnoot verkoper begint me toch partij leuk te brabbelen tegen me dat ik een slimme meid ben als hij later ziet dat iedereen zich een bult sjouwt en er maar geen beweging in die rij komt. En ik dus gewoon langs de kant ga wachten en mijn backpack afgooi. Even grijpt een kleine meid deze kans om haar moeheid toe te geven en grijpt mijn backpack zo vast dat haar hoofd erop kan leunen! 
Zo schattig....

Een klein ventje van een jaar of 2 loopt heerlijk rond te stappen op de steiger planken. Vol ongeloof vind hij zijn weg heus wel. Hij word niet paniekerig vastgehouden zoals bij ons. Geen vader of moeder bij hem die hem even snel kan corrigeren. Welnee alles op zijn gemak en piept vanzelf de boot in. Het is maar wat het ventje gewend is.

De boot arriveert dus en zie dat ik samen met John overblijf wat mensen betreft. Alles zit behalve wij. Grote tassen. Overvolle boot. Teveel mensen en wat moet ik in godsnaam nog met deze tas erbij. Ik kan helemaal niets. Al gauw mag ik mijn grote tas afgeven  en plaatsen ze deze onder de voorkant van de boot. Dat is 1. Nu ons nog.
Er word van alles geschreeuwd en gebrabbelt. Kinderen ook weer bij volwassen op schoot gezet. John er ergens tussen geprakt wat eigenlijk gewoon niet gaat en ik ergens naast een veel te dikke toerist word neer gezet waardoor mijn heupen klem komen te zitten tussen de polyester boot en hem. Pffffffffffff wat een rit gaat dit weer worden. Een ding scheelt ik hoef me niet vast te houden. Klemt genoeg.

De boot schiet over het water met een bloedgang. Eerst nog rustig bij het waterdorpje. Waar mensen langs de kant wonen op palen huisjes. Net als mijn geliefde Azië.

Daarna is het vol gassen met dat ding. Er zijn te weinig reddingsvesten naar het aantal mensen die hij mee heeft. Ik denk dat hij wel 20 man teveel mee neemt..zucht. Je raakt er gek genoeg nooit aan gewend. Ik betaal een ticket voor 2 boten riching Bastimentos zegt men...let op zegt men!!

De boot van Almirante naar Bastimentos. Maar je moet via Bocas City. 2 boten. Ik reken een retourtje af omdat hij er wat korting op kan geven. Natuulijk pak ik die aan en ben voor $ 20 klaar. Hij zegt nogmaals to Bastimentos. Al gauw belanden we dus in de volgepropte boot. Stappen heel mensen na een half uutje over het water te razen af. En stappen we ook uit met onze bagage wat we aanpakken op de aanlegsteigers. Aan de andere kant zit een ventje die gelijk de tassen door wil pakken. Bastimentos? Vraag ik. Yeah Correct...Oke inladen maar.

Na een klein kwartiertje komen we al aan bij het pier van het eiland Bastimentos. De jongen man vraagt me om geld. Ik laat mijn ticket zien. Een hoop gezeur vind plaats. Ik laat het er niet bij. En zeg. Luister de jongen aan de balie verkoopt mij net deze ticket en zegt me dat het inclusief terugreis is van het vaste land naar hier en van hier weer terug over een aantal dagen. Hoop heisaaaa. Het zal niet. Dit is niet de eerste keer tijdens al mijn reizen. En ik schijt er eerlijk gezegd wel van dat ik ook die retour genomen heb. Want ook dat kennen ze ineens vaak niet.

Er word een andere man bij gehaald bij het Jochie van de boot en ik. Ik leg wat uit. Hij zwaait ook met zijn handen en vraagt me een paar keer te luisteren. Daarna doe ik mijn verhaal. Luister. Ik ga die jongen niet weer betalen mij is verteld dat ik met deze ticket hier zou komen. Niet dus. De ticket die daadwerkelijk gekocht is is van Almirante naar Bocas. En van Bocas terug naar Almirante. De tocht van Bocas naar Bastimentos is $5 pp. Gelul natuurlijk. Want achteraf blijkt deze dan weer $3 te zijn zolang ik nu hier zit weet ik dat nu. Verdorie altijd maar dat klote geld Maar ben niet voor 1 gat te vangen en ging de discussie aan.

Zo ben ik ooit met mijn mams weggelopen. Mijn mams vond het niet zo heel tof. Deb deb dat kan je niet maken. Komop. Ik hup. lopen mams. Gaan want ik heb goede afspraak met hem en hij plakt er in China ineens tig nullen achter voor een 5 min ritje op een electrische scooter. Hou eens op. Oplichten doe je maar bij je eigen volk.

Ik wil er vanaf. En hup betaal de jongen dus 10 dollar. Foutje bedankt. NU ik ook nog heb gebeld met de maatschappij ben ik er inmiddels achter dat je er $3 pp moet betalen. Maar goed , dan denk je achteraf waar hebben we het over? Daar gaat het niet om. Is principe en vaak wat men beloofd komen ze niet na. En daar baal ik meestal van. Niet zeggen wat er niet is. En of een inclusief prijs van iets. En daarna weer je hand op houden. Het minder leuke van reizen want het is jou land niet. Zo werden we ook achtervolgd door heel wat Chinezen, mijn mams vond dat echt niet tof en ik liet ons verdwijnen in de grote menigte van de verboden stad! Floep weg waren we. Fijne dag maffe Chinezen. Haha een beetje ballen moet je ook wel hebben.

Maar nu op een eiland met 50 huizen en honderd mensen misschien dus. Geen escape. 
De plek die ik de dag ervoor via internet heb opgesnort is Bubba's House.

Een gezellig groot huis met bar aan het water met een aantal hangmatten. Kortom een echt backpackerssfeertje. Ik ben er dan ook al gauw achter dat het hier alleen maar draait om hangen en of luide muziek draaien. Op het hele eiland trouwens. Julian vangt ons op. Ik reken alvast de aankomende 4 nachten met hem af. Waar ik alweer een fout maak. De gehele reis boek ik 1 nacht bij iedereen, en zie wel of ik langer wil blijven. Dat kan altijd in overleg en vaak ook nog dat ze korting geven. 
Julian is een Frans pratende Belg en heeft samen met een maatje deze Bubba's House overgenomen. 3 maanden geleden.

We installeren ons en de bagage kan weer uit de tassen. Veel was is zeiknat van Boquete en smerig en al gauw breng ik de waszak naar Julian toe om gebruik te maken van zijn was service. Aangezien ik al het dorpje doorgelopen ben en zie dat er nergens verder zo'n service zit. Voor $8 word de hele was gedaan. Het eiland Bastimentos heeft niet veel. Relaxed sfeertje dat wel.

De volgende ochtend als Deb weer veel te vroeg ontwaakt maak ik een wandeling naar WizardBeach. Het moet een mooi strand zijn 12 min lopen vanaf Bubba's. Een pad van het dorp is door betonnen platen goed volgbaar. Ik mis een bord boven mijn hoofd waardoor ik plots boven aan een berg op een vage begraafplaats sta.

Wat een trieste boel. Ik wil hier niet eens dood gevonden worden. Een kip en wat kuikentjes zetten hun achtervolging in als ik weer naar beneden ga. Grappig.
Ik moet een pad gemist hebben. Veel volk hangt met hun veel te dikke lijf in hun hangmat. Leunen de Godsganze dag over hun balustrade. En zijn nog te lui om de dag aan te kijken. Ze praten wat met elkaar. Zwarte kindjes schieten zo nu en dan langs me heen op het pad. En een oud baasje tilt moeizaam zijn hand op om toch even Ola te zeggen tegen me. 

Aparte sfeer. Het pad gemist. Een groot bord met Wizard Beach erop geschilderd en grote pijlen wijst me de goede weg. Niet goed opgelet deb (afleiding :-)
Ik klim erop. Trap op en op en nog eens op. grote betonnen treden en later weer een doodlopend pad in. Het veranderd in een klein kleipaadje. Ik geloof er toch geen moer van dat dit goed moet zijn. Ik glibber met mijn flipflop slippers (nog steeds die camping dingen want heb nog geen goede kunnen scoren) alle kanten op. En een oud baasje welke ook van zijn eerste verdieping een gat in zijn leuning leunt is bijna getuigen van een ik ga op mijn volle bek actie!

Het pad is smal. Glad veel boomwortels die eruit groeien en dicht begroeid. Als ik na een 20 min nog geen einde in zicht zie begin ik te twijfelen. Ik daal af bij een steile heuvel met veel boomwortels en moet verdomde goed opletten. Dat ik niet naar beneden rol.
Wizard Beach bereik ik in totale tijd van ongeveer 30 min. Niet helemaal kloppend dus. En er is helemaal niets. Alleen zon en strand. Hoge golven en een verlaten bord dat je ontzettend op moet passen voor je waardevolle spullen en de sterke stroming onder de golven. 

Als ik later terug ga naar dit strand om een relax dagje te houden staat er steevast Politie in kogelvrij pak. En geven je altijd even een hand om je gedag te zeggen. Tenslotte zijn ze hier voor jou.

Een doodenkele toerist ligt nu ook van het zonnetje te genieten. En zo is een relax dagje goed te doen totdat het weer omslaat na een aantal uur. Als we terug zijn in het verblijf schijnt daar de zon weer volop en genieten we van een drankje met voetjes in het water aan het pier van het verblijf. Muziekje aan. Ja wel relaxed, maar achteraf net een dagje te lang.

21 september

Deze dag de hoofdstad opgezocht van Bocas. Colon Town. 

 
Een leuke stad met mooie gebouwen welke ik hier en daar op de foto zet.
Via een busje naar Bluff beach gegaan en daar een paar uur van een prachtig groot goud strand genoten en weer terug gegaan naar de stad om daar een hapje te doen en via een bootje in de avond terug te gaan naar Bastimentos. 

Ik kijk in de avond als het bootje de duisternis in vaart omhoog naar een gigantische sterrenhemel....welke een speciale betekenis voor me heeft!

De nacht valt en de airco zoemt me langzaam in slaap.
Even relaxen is wel nodig tijdens het reizen! Je bent toch altijd bezig met en volgende stap of dingen te regelen vervoer uitzoeken etc. Hotel en of verblijf regelen. Reistijden en wat je eraan kwijt bent om de stap te zetten.

Morgen toch nog even met een tourtje mee want die dag erop al weer weg richting Costa Rica...
Bocas is leuk, maar voor een aantal dagen. De generatie backpackers is heel anders hier. Dan dat ik in al die jaren gewend ben....(filmpje dorp probeer ik te downloaden! Op Bastimentos)

xxx debpacker