Manuel Antonio

  27 September...

 
Deze morgen weer vertrekken richting de zuidkust. Gisteren al even wezen kijken bij een mooi strand. Playa Dona An, helaas is er zoveel regen gevallen gisteren dat al het mooie blauwe water veranderd is in een bruine vieze kleur. We mochten even kijken of het de moeite was daar te blijven. Maar het was uitgestorven, barstte er van de muggen en het was er nat en alles zat ook dicht wat er aan winkeltjes bij zit. Kortom geen plek om te blijven. Vandaag passeren we weer deze plek omdat we richting Manuel Antonio gaan.

Dit is een Nationaal park wat veel bezocht word, en moet een mooie omgeving zijn, dus daar maar eens gaan kijken. De weg is mooi. Hij loopt langs de kust en zien geen gaten meer in het asfalt. Zodra het grote weg is valt het allemaal reuze mee. We rijden zo ongeveer 135 km deze dag. Als we in Quepos aankomen het plaatsje Manuel Antonio ligt er vlakbij. Een mooie slingerende groene berg weg brengt ons zowel omhoog als omlaag over deze weg.

Het hostel wat ik gevonden heb zien we al gauw opdoemen tegen een berg aan Als we uitstappen en in willen checken zien we weer tot onze verbazing  dat er grote werkzaamheden plaatsvinden aan het zwembad. Slijptol, klopboor. Het hele zooitje  ligt open daar en daar zitten we echt niet op te wachten. We praten met de gastheer. Hij biedt ons wat andere adresjes aan. We gaan zelf wel even in de straat kijken en rijden hier en daar bij een hotelletje aan. Backpackers Manuel Antonio is een gok. Het ligt in een vage hoek. Tegenover het voetbalveld van dit drukke hotel dorpje.

De trap af naar beneden en je komt bij een gezellig open receptie ruimte met twee ontzettend leuke mensen die achter de balie staan. Een ervan is Alex. Een sportieve jonge leuke gozer die het deze dagen hier gezellig voor ons maakt. Altijd een praatje en een vrolijke lach.  De galerij ziet er goed en schoon uit. De douche is heet er perfect. En als je naar beneden loopt is er een grote gezamenlijke ruimte waar je kan eten met veel mensen en een grote ruime keuken waar je gebruik van kan maken. Het is er brandschoon.

2 Grote koelkasten houd het eten van ons wat we bij ons hebben koel.
En weer een verdieping naar beneden is een grote bar met een klein zwembad. We doen het ook omdat je hier heerlijk een poosje bij kan komen. Schoon, warme douche wat ruimte om je heen en vriendelijk personeel en zelfs een buiten zitje met kijk op de jungle maakt alles wel even compleet.

De eerste dag wat laat aangekomen en eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Het dorpje wat verkent beneden aan de bergweg. Het heeft alles wat het nodig heeft maar ik vind het nu niet erg denderent om er elke dag te vertoeven.   De avond met gezellig pratende Alex bij de receptie doorgebracht over het leven in Costa Rica en Holland. Voetbal en sporten. 

28 September 2017

Deze dag vertoeven we lekker aan het strand. Zover dat lukt want het weer in Costa Rica laat beetje te wensen over. Van ons verblijf hebben ze uitgelegd hoe we er moeten komen met de auto. Dus zodoende gedaan. We parkeren de auto op een doodlopende weg. Het is uiteindelijk niet echt te lopen, omdat het bergen op en bergen af zijn en nog eens bloedheet. Ja de warmte is er wel altijd bijna wel, maar ook geen zuchtje wind.
De auto draaien we op de doodlopende weg en parkeren deze weer netjes naast een paar gigantische afvoergoten. Een parkeerwacht loopt hier rond met een lichtgevend vestje.
Voor 2000 Colones ( $3,50) houd hij je auto in de gaten. Hier en daar springen er wat aapjes over in bomen. Het is een mooi gezicht en schiet wat foto´s. Helaas betrekt het weer al na 2 uurtjes en gaan we maar weer richting hotel. Hier weer eigen dingetjes doen. Fotootjes sorteren, mails en of omgeving beetje kijken. Gewoon verder even niets. Wat boodschappen halen en heerlijk prakje koken in de grote algemene keuken!

29 September 2017

De ochtend erop pakken we de bus richting het Nationale Park Manuel Antonio.

Men zegt dat je hier echt heen moet. Dus de verwachting ligt weer erg hoog merk ik. Alex heeft voorgesteld niet met de auto erheen te gaan. Aangezien de Costaricanen je overal heen loodsen met de auto er veel geld voor vragen terwijl je op het park zelf gratis kan parkeren. En bij hun je je auto kwijt kan raken of dat ze inbreken. We volgen zijn advies op. Voor 300 Colones ( $ 0,50 ) kunnen we met de bus mee. Anderhalve km later zet hij ons af. 

 
Een leuke gids gekleed in militaire camouflage pak stapt gelijk met ons uit. Hij verteld ons dat hij al 45 jaar in het park werkt en nu dus 60 is Dit zou je hem echt niet geven. Een mooie wandelstok ondersteund zijn arm stap voor stap. Hij wijst ons gelijk de goede  weg en ik weet natuurlijk al waar hij heen wilt als we bij de ingang van het park aankomen. Hij heeft ook een telescoop met statief op zijn nek. Zoals iedere gids. Als je het dorpje in loopt stikt het van toeristen kraampjes. T shirts souveniers etc. En alles gaat 4 x over de kop. 

Als we bij de ingang komen wijst hij ons naar de kassa en vraagt of hij onze gids mag zijn. Hij zet zijn telescoop neer en richt deze op een Luiaard. We mogen er doorheen kijken en eerlijk is eerlijk ik redt dit niet met mijn mooie camera maar ja ik kom hier niet om alles te bekijken door een telescoop lens! Ik dacht dat ik wel wat dieren rond zou zien lopen of vliegen. Hij gaat in de onderhandeling met me. Moet je net bij mij wezen. Ik heb al veel ingelezen en weet dat je zonder gids er goed doorheen komt. Voor $20 pp mogen we met een gids mee.

Dit houdt in dat we $ 16 pp entree betalen en dan nog eens $ 40 er bovenop. Gaat Deb niet doen natuurlijk. Even later wordt hij al $ 30 en na 5 min in de rij te staan voor de entree kaarten is hij al de helft goedkoper. Even later als ik de beste en aardige man van ons af probeer te houden zegt hij oke voor $10 mag je mee met een andere gids. John is om en wil het dus doen. Ik laat het even zo. 
We lopen over een aangelegd pad. Veel herrie en natuurlijk weer werkzaamheden, want er moet een grote nieuwe brug door het groen worden aangelegd. Ongelooflijk. Niet leuk voor de dieren. De gids staat gelijk met zijn statief uitgestald voor de ingang en richt deze op een miniscuul Vleermuisje. Ja mooi door de telescoop, maar niet mijn ding moet ik eerlijk bekennen. Als ik mijn 300 mm lens op elk blad richt hier in dit park kom ik vast 10 soorten insecten tegen ja...

We hobbelen wat voort. Hangen. Horen aan. En moeten weer best lang wachten voor we weer wat zien en als we wat zien komen er nog 3 gidsen met groepen op elkaar staan en staat iedereen naar boven te gapen. Jeetje jongens dit is echt niet mijn ding. Zoals ik al gedacht had. Afijn een luiaard. Eet een blaadje. De luiaard uiteraard al gezien en echt een prachtige foto van kunnen maken dus. Tja. Dan is hij niet heel boeiend meer voor me. Eerlijk gezegd, (of ben ik nu verwend en teveel gewend???) Door het slenteren het vele wachten en uitleg over de natuur nek ik hier mijn rug. Die is eraan gegaan. 

Na een uur door het "park"te zijn geslenterd komen we aan het einde bij een prachtig strand wat capucijnen aapjes tegen. Leuk natuurlijk, maar als ik even achter blijf in de groep om een kolibrie te fotograferen (wat helaas niet lukt) vraagt meneer de gids of ik bij hem wil blijven en anders maar zelf door het park moet gaan wandelen! $$(@*&($((  TOURS> echt waar. soms is dit zo erg!!

  
We verblijven op het mooie witte strand spotten nog een slang. En fotografeer deze nog wel zover dit lukt. De tassen worden soms omgespit door een soort das dier. En brengt veel hilariteit op het strand onder de gasten. Na een paar uurtjes houden we het voor gezien en wandelen de zelfde weg terug. Geen beesten meer gezien. Ik vind het echt ook weer een flater, maar als ik later mijn buurmeisje uit Duitsland spreek. Zij vind het helemaal te gek en als ze later mijn foto's bekijkt vind ze ze helemaal geweldig, misschien ben ik wat verwend begin ik me toch af te vragen of...heb ik al wat gezien om me heen na 15 jaar backpacken!??

Na terugkomst zie ik meer bij ons hotel aan dieren dan dat ik in het park heb gezien. In de namiddag valt de bakken met regen weer uit de lucht en kan je niet zo heel veel meer doen.

Het is goed zo, morgen weer een stapje verder zetten richting Puerto Jimenez. Ander plekje vlakbij Nationaal park Corcovado. Dit park ga ik sowieso niet in. De kosten liggen echt veel te hoog en weet als je daar in omgeving zit je je al in een Nationaal park bevind. Dus daar neem ik genoegen mee. 

30 September
Vertrek richting Puerto Jimenez!