Tour Bocas Del Toro en de Grens over Costa Rica

   22 September 2017

Tour Bocas
Van de week een jongen gesproken die ons wat Tours aan probeert te praten. Deze jongen gisteren ook weer tegen gekomen op Bocas del Toro. Daar stond hij bij het pier en weer aangehouden om een praatje met hem te houden. Of we morgen mee gaan. Weer uitleg.
Ik weet het nu wel, maar denk dat we het wel gaan doen. Tourtje hier Tourtje daar. Ik heb het eigenlijk wel een beetje gezien deze dagen maar vooruit hij biedt dingen aan die je anders met geen mogelijkheid kan zien.

Hij heet Paki. Paki is een goedlachse hele HELE zwarte neger. Goed gespierd en mooie glimlach, en verkoopt de tours dus ook hiermee. Hij is grappig en denk ook dat je deze dag leuk met hem door kan komen. Niks blijkt minder waar. Hij zou bij Bubba´s aan meren rond een uur of 9. Zijn we er  dan gaan we mee. Zo niet, jammer dan. Oke goede deal. Als hij er al vroeger is vraagt hij ons of we nog mee willen... Zo ja haalt hij ons om 9.45 op. 

 
Als we onze was terug krijgen waar we ontzettend blij mee zijn ( aangezien het hotel al 2 dagen geen water meer heeft- we niet door de wc kunnen spoelen-een tanden kunnen poetsen- dit kan natuurlijk wel maar wel met een flesje water etc) Het meisje wat hier werkt heeft goddank de was voor elkaar gekregen ik begon me al af te vragen of ik deze vies en stinkend mee moest nemen naar Costa Rica.

Weer een ander bootje meert aan. "Excuse me...... Excuse me..."You from Hollanda. Paki wants me to pick you up!! Oke. Instappen dus.

                                               
Aan de overkant op Bocas zie ik tot mijn verbazing heel veel bootjes mensen verzamelen. Wel een stuk of 8. Wat een drukte en iedereen in zo'n reddingsvest geprakt. Inclusief mij zelf als ik later in stap. En ineens met de beloofde boot van 4 personen in een boot van 8 mensen terecht kom en een heel andere kapitein heeft. Paki is er opeens niet meer.

Deze vent is ook oké , maar die Paki spreek ik nog wel even aan als ik hem nog tref...maar dat zal niet het geval zijn. Het is een verkoop mannetje. Bla bla hier en bla bla daar. Mensen binnen trekken. In een optocht van 8 bootjes ( de een gaat nog harder dan de ander) maken we wel een mooie snelle tocht over het water. Razen we op een gematigde snelheid dwars door de Mangroven heen. En komen we op een plek waar Dolfijnen rondzwemmen.

Elk bootje blijft zo rustig op een plek liggen zodat de  Dolfijn rustig kan blijven bewegen. Niemand fokt de boel op. Alles is geleidelijk kalm en rustig ik schiet uiteraard wat mooie fotootjes van het tafereel.
Als we zo'n half uurtje de prachtige beesten hebben gespot vaart de Kaptein door naar een (het moet een mooie snorkel plek zijn? Het stelt voor ons niets voor 2 vissen en een steen.

Daar naar het onbewoonde prachtige witte bounty eiland. This is the place to be!!!
Hier mogen we allemaal een tijdje vertoeven. Beetje zwemmen, fotootjes maken en zijn rond 14 uur weer klaar om te gaan.

Dus door naar het Nationale Park om te kijken of er een Luiaard te spotten is. Dit blijkt het geval en maak nog net 1 mooie foto van de Luiaard.

Op de terug weg zie ik een grote pak donkere wolken zich verzamelen boven het water.  De onweer komt er al door. De kapitein maakt haast. En vaart over een plek waar veel zeesterren te zien zijn  ik schiet een filmpje en maak wat fotos...
De weg terug over het water uitgeraast. Toch blijft het pracht vervoer , heerlijk hangend met je kop in de wind en in het zonnetje. Wat kan mij nog gebeuren. Op de terug weg worden we weer op ons pier gebracht bij Bubbas. De lunch die volgens onze gezellig Paki had beloofd die inclusief zou zijn blijkt er niet te zijn. Je moet zelf voor een prakkie zorgen. 

En Paki......die is natuurlijk allang nergens mee te zien...wat ik al verwacht had.

Ach. Mooie foto van de dolfijnen gemaakt en het witte Bounty Eiland en de Luiaard goed in mijn lens gekregen. Dan is dit tourtje toch al wel geslaagd...
Bubba's House hadden we voor 4 dagen geboekt. Julian de eigenaar is bloed chagrijnig  omdat het internet ook echt kut is en het waterprobleem nog steeds niet verholpen is...

Na de tour een hapje gedaan bij Bubba's eindafrekening betaald zodat we de volgende morgen weer bijtijds het water op kunnen! 

23 September 2017...

De grens over naar Costa Rica!
Vroeg opstaan vandaag we hebben een lange reis voor de boeg. Vandaag moet de hoofdplaats van Costa Rica bereikt worden om de volgende dag onze toet op te gaan halen. 

Er is voor de zoveelste dag weer geen water bij Bubba´s House. Via Julian die al vroeg weer rond dwarrelt vragen we of hij even de nood tank wil aanzetten zodat we kort toch nog even een een douche kunnen nemen. Fris van start. Om 8 uur meert er een bootje aan bij Bubba´s we kunnen onze tassen inladen en vertrekken richting Bocas Town. Aan de overkant. Voor $3 pp. Vanaf daar hebben we nog een return ticket die nog geldig moet zijn. Wel moet hij ons afzetten op de steiger van de Valencia maatschappij. Heb je dit niet in de gaten dan rekenen ze rustig weer de prijs. Maar dit had ik al bedacht.

Na weer een half uurtje te razen over het water en met mijn onhandige zwemvest aan. Worstel ik me weer door de vaart heen. De herrie van de motors maken het niet echt een plezierige vaart, maar toch is het een van mijn favorieten vervoersmiddelen. Vooral als deze rustig over het water kan tokkelen. Als we het dorpje weer bereiken waar de huizen op palen zijn gebouwd en men op het water leeft, mindert de boot vaart en kan je heerlijk rustig alles bekijken. Ik film zelfs een stukje.

Bij aankomst staan er gelijk in de hal wat gasten klaar. Om je verder te helpen. Een bijdehandte jongeman geeft me gelijk een hand, vraagt hoe het gaat en vraag waar ik heen wil.. COSTA RICA antwoord ik. Een hele preek vind plaats. LUID EN DUIDELIJK wel te verstaan want de jongeman denkt waarschijnlijk dat ik nog last heb van de buitenboord motor. Of dat hij voor een grote groep staat te praten. Ik moet echter nog wakker worden en ben nog iets wat chagrijnig door het niet-van-het-water-gebruik-kunnen-maken verblijf.

                                                   
En vraag de jongen weer eens zijn preek opnieuw te houden. Ik had uitgezocht dat je met een taxi daarna een bus richting de grotere busreis moet komen over de grens, maar deze jongen verteld me dat die bus is opgeheven. Vraagt zelfs aan de twee politiemannen die er staan of het waar is en het mij te bevestigen. Ik doe voorstudie natuurlijk en weet precies hoe het zit. Duur, prijs plaats vervoer etc. Ze maken me niet gauw wat wijs. Het boek..de reisbijbel Lonely Planet is van 2016 dus redelijk up date. Ze kunnen me niet wijsmaken dat die verbinding niet meer bestaat.

Ik ga opnieuw met deze jongen aan de praat. Hij merkt dat ik het een en ander weet en zegt nu. Ja je kan het anders doen inderdaad maar al met al scheelt het je 3 dollar en rijden we je gelijk naar de grens. Ik moet even schakelen en de boel op een rij krijgen, maar uit eindelijk heeft hij gelijk. Een dikke man komt ook binnen en wil het beste met ons voor. Geeft me een hand en vraagt hoe en wat ik wil op een rustige toon. Hij stelt voor om ons ipv $10 pp ons voor $7 pp weg te brengen naar de grens. 

Nu gaat het me helemaal niet om die 3 dollar, maar om het principe. Ik ben er nogal van.  De dikke chauffeur is kalm en relaxed en zegt kom op gewoon instappen komt helemaal goed. Binnen een uur en 10 min ben je bij de grens daar stap je over in de bus over de grens. Die redt je makkelijk 11 uur Panama tijd en 10 uur Costa Rica tijd.

Na een kwartiertje wachten een bakkie koffie gescoord en een Belgisch stel verder die ook in stappen komt er nog een laatste passagier bij. En vertrekt onze Korting chauffeur. 
De weg is mooi en kronkelig. En binnen 1 uur en een kwartier zijn we bij de grens aangekomen. De chauffeur neemt plaats op een plaatselijk bar krukje aan een tentje. Het plaatsje sixaola is de grens plaats. Via de immigratie dienst moeten we ons uit laten stempelen uit Panama, laten vingerafdrukken achter en een foto word gemaakt met een webcam.

   
We moeten de brug overlopen om de grens te passeren en ons aan de overkant van de brug weer laten in stempelen. Zo gaaf. Dit is het mooiste van de reizen. Een land verlaten waar je enige tijd in gereisd hebt en daarna een nieuw landje laten in stempelen. Mooie bezigheid en mooie verzameling aan stempeltjes.  De brug is niet heel groot, wel links een ingestorte brug welke helemaal uit elkaar gevallen is en verroest. Het doet met denken aan Laos. Ook daar ligt de grens over het water en moet in dezelfde vorm de grens gepasseerd worden!

Een kleine rij vormt zich voor het grenskantoortje. Men staat hier met het zweet op de rug. Zo warm is het en met ons gaat het er net zo aan toe. Het zweet gutst je kop af met die tassen. Gauw leggen we deze langs de kant als we toch in de rij moeten staan.

Als de deur uiteindelijk open gaat krijgen we een papiertje in ons hand gedrukt van een vrouw in uniform. Eerst invullen graag. Daar gaan we weer. Een departure en arrival papiertje. Zoals overal..ik haat ze eigenlijk wel! (__&&#())$_&%%
Ze zijn niet moeilijk ik zeg de man achter de balie uiteindelijk vriendelijk gedag. Hij stempelt keurig de Costa Rica stempel voor 90 dagen gratis in mijn paspoort. Super vet. Weer een mooie stempel erbij. Ik heb er inmiddels ongeveer 15 verzameld van allerlei landen en bijzonder mooie zitten daartussen. Ze hadden gewaarschuwd dat als je geen return ticket bij je zou dragen je het erg lastig zou krijgen bij de grens. Maar niemand heeft mijn ticket gezien.

                               
Als alles achter de rug is zakken we af bij een pad. Een grotere plaats waar grote bussen verzamelen vertrekt ook onze bus richting San Jose. Voor $ 12 pp stappen we gauw in. De bus vertrekt vrijwel gelijk. De reis is lang. Mooi en kronkelig. En vooral heel groen. Costa Rica is veel groener. De plekken in de bus zijn ideaal. Ik zoek dan ook een plek van twee personen voor mij alleen, voor een aantal uur is dit heerlijk kan ik even mijn benen strekken waar ik al gauw last van heb als deze naar beneden hangen.  Muziekje luisteren, naar buiten kijken, mensen spotten, kinderen zwaaien. Je ziet van alles door het raam.
Welkom in Costa Rica!

De bus komt op andere plaatsen. En rijdt niet in een stuk door naar San Jose. Hier en daar haalt hij clubjes mensen op. Rond half 5 komen we aan in de middag in San Jose. Het busstation. Gelijk komt er een taxi chauffeur aan. Hij is twee meter hoog en twee meter breed. Ik zeg hem eerst naar de winkels te moeten en hem misschien later nodig heb. Hij blijft me achtervolgen, zo vervelend is dat altijd. Ik geef er geen aandacht aan en ga in een restaurant aan de gang met een simkaartje voor Costa Rica.Even proberen een mobiel nummer te scoren met internet. Zo kan je ook onderweg internet gebruiken en is wel erg handig als je bijvoorbeeld je hotel weer moet zoeken of moet bellen als je te laat bent of wat ook...

De jongen achter de balie spreekt perfect Engels en helpt mij bijna een uur lang om het nummer werkende te krijgen. Helaas. Moviestar doet het niet in mijn Samsung. Verdorie daar gaan we weer. Ook de HTC doet het niet. Hij neemt het nummer terug kijkt nog via veel google instellingen en verzet het een en ander in mijn toestel maar nog geen werkende internet.

Helaas. We eten een warm hapje bij dit restaurant en verlaten het even later.
Via de Wifi probeer ik een Uber te bestellen. Het adres klopt niet helemaal van mijn hotel en vraag hulp aan een jongen die toevallig naast me staat. Hij typt 5 x opnieuw een adres in, maar het lukt niet. De enorme taxichauffeur had al gevraagd of ie nog nodig was en ik heb hem gezegd sorry we worden al opgehaald. Hij lijkt boos op me. En liep weg. Deze jongen die me nu helpt zegt me later waarom vraag je de taxi chauffeur niet. Ik vertel hem dat ik denk dat hij boos is. Het blijkt al gauw dat Uber bijna net zoveel vraagt als de officiële taxi chauffeur. Dus hij zegt me te onderhandelen. Oke voor $20 wil ik ons wel laten brengen.

Geregeld. De dikke meneer sjouwt onze tassen alsof het een kokosnoot is in de toet. En begint de reis richting het Hotel. Een half uurtje rijden. Als hij in het donker stilstaat voor het hotel lijkt alles dicht en vraagt hij de hoofdprijs van $ 30 .....ik zeg NEE dat is niet de afspraak.
Oke oke...weer oplichten. Ik kan hier zo slecht tegen. Oke oke ...nu zakt hij naar 25 
Ik pak mijn currency app erbij en druk de colones in die ik zou moeten betalen bij $ 20.
Hij doet er $1 bij. Nou vooruit dan. Afgesproken. Grrrr blij dat ik straks eigen vervoer geregeld heb. Al dat geld.En altijd maar meer vragen!!

We zijn er. Ik druk op de bel van Green Country Hotel. De deur gaat open. Wederom hekken om het pand. Een leuk binnentuintje aan het begin siert het wel. Personeel is een jonge jongen en wijst ons de schone kamer. Fijn wel, Douche delen op de gang. Die zit er naast dus dat is mooi.
Spullen uitpakken Warme douche. Morgen maar eens kijken naar het mobiele nummer. En vraag aan de jongens van het hotel met mijn vertaal app-je waar ik het best op zondag heen moet voor een mobiel nummer, maar wel dat iemand me er verder mee kan helpen om het werkend te krijgen. Ik heb de uitleg gekregen en een plattegrond een screenshot van gemaakt. Het is morgen zondag dus even zien wat er wel en niet open is.

Nu genieten van Costa Rica...