Vanuit Pedasi vertrek naar Santa Catalina

09 september 2017

Vroeg opgestaan, omdat we de bussen moeten hebben richting Santa Catalina en aangezien ik niet heel goed weet hoe het allemaal, gaat bijtijds vertrekken. Het meisje van het hostel gesproken en zegt als je voor 9 uur in de ochtend vertrekt krijg je alle connecties te pakken die je nodig hebt richting die plaats. Een ontbijtje gepakt bij Selina´s Bakery welke nog steeds bij de kamer in zit. Een chocolade pannenkoek met een goede kop thee in het zonnetje doet me goed. Wat woon en werk verkeer komt er toch wel voorbij in deze straat. Ik loop als we de tassen hebben neergelegd bij The Bakery even richting de supermarkt waar het busstation zich moet bevinden. Even checken of er al iemand staat en wat info inwinnen. Ik loop er op af. En zie twee mannen strak in pak met een reclame bord en folders bij de bushalte staan. De man stelt zich gelijk voor als Michael en....vergeten hoe de ander heet.... geven me gelijk een hand. Ik vraag als eerste of ze Engels spreken. Beter kan ik niet treffen. Michael komt uit San Francisco. Dus een beter Engels sprekende man kan je niet treffen. Hij oogt als een auto verkoper. Zo´n glad mannetje met veel te veel gel in zijn haar, glad naar achteren gekamd en wat slag in zijn haar. Een geel strop dasje wappert zo nu en dan om zijn schouder. En zijn babbel gaat wel erg snel, maar hij is super aardig. Hij vraagt even in het snelle Spaans hoe laat de bussen vertrekken en binnen no time weet ik dat deze elk half uur vertrekt. Mooi dan even rustig ontbijten. Maar kom natuurlijk niet zomaar weg. Ze vragen waar ik vandaan kom en wat mij in Panama brengt. Leuk praatje en kom via de andere vent te weten dat ik het eiland Coiba zeker niet mag missen als ik naar Santa Catalina ga. Dus die tip mee genomen. De mannen blijken later Jehova getuigen te zijn. Grappig als ik later lees in zijn foldertje die hij mee gaf. Achteraf zie ik dat er op elk busstation wel zo een iemand staat met dezelfde folders... Even later spreken we samen nog met de mannen als we moeten wachten in een veel te warme bus. De mannen geven ons een hand. En wensen ons een te gekke reis door Panama en Costa Rica. En niet te vergeten GO 2 COIBA ISLAND!!!

ja ja.. ik zal luisteren. En zo ontmoet je altijd wel weer mensen die je weer een stapje verder op weg kunnen helpen . Een klein busje met 16 mensen erin gepropt brengt ons richting Las Tablas.Het volgende reis schema brengt ons richting:

* Van Pedasi - Las Tablas - 1 uur - $ 2,50 pp

* Las Tablas - Chitre -1 uur - $ 1,50 pp

* Chitre - Santiago - 1,5 uur - $ 3 pp

*Santiago - Sona - 1 uur - $ 2 pp

*Sona - Santa Catalina - 1,5 uur - $ 4,50 pp 

Dus al met al $ 13,50 pp en heb je alle bussen gehad. Niet duur! De bussen gaan snel. De connecties zijn super je kan zelfs niet eens naar het toilet want dan gaat de volgende bus alweer rijden. En de kosten zijn laag. De mensen zijn behulpzaam. Overal waar je instapt zeg je even waar je heen wilt. Ze zorgen dat je op een busstation uitkomt waar weer de volgende connectie wacht.

En als je er daar even niet uitkomt. Dan laat ik John bij de tassen loop gauw ergens naar iemand toe en stel de vraag BUS TO CHITRE?? Hup en loop maar mee. Gelijk overal loopt er iemand mee. Ze wijzen naar de bus. De persoon die erbij staat loopt gelijk met je mee (een andere als de chauffeur) helpt je gelijk met je bagage te sjouwen en zorgt dat het onderin de bus terecht komt je kan instappen. En door... Ongelooflijk. Ik moet zeggen met al mijn reizen na 15 jaar nu alweer dat ik nog nooit zo'n snelle doorverbinding heb meegemaakt en ook zo verschrikkelijk behulpzaam. Men wacht zelfs even op je als je even naar het toilet moet. 

Half 9 in de ochtend vertrokken en rond 15 uur in Santa Catalina. Valt me echter niet tegen. Wat een verbinding! Panama is `The best daarin`... In lokale busjes met geen enkele toerist gezeten, wel met een tv aan met een Spaanse muziek zender die in grote bussen tentoon word gesteld zonder dat je dat zou willen, En de laatste bus met een jonge gozer als buschauffeur. Ik moet zeggen zijn rijstijl is super relaxed rijdt rustig en kijkt goed uit en kent zijn verantwoordelijkheid. Eigenlijk nog geen enkele dwaze chauffeur gezien. De laatste buschauffeur draait dan ook Engels en Spaanse muziek door elkaar. Het lijkt wel een discotheek. Ik trek me gelukkig terug met mijn eigen oortjes in en mijn eigen muziek. Lees soms boekje en stap weer van de een in de andere bus. 

Santa Catalina heeft eigenlijk helemaal niets. Alleen de tour naar Coiba waardoor er mensen hier komen. Ik heb wat voorwerk gedaan wat hotel betreft. Of eerder gezegd cabine. Cabanas Sherlley is een leuk stekkie en heb hem maar gereserveerd voor de zekerheid. Aan het einde van de reis komen we in een klein dorpje met hier en daar een huisje, tour kantoortje of supermarkt. De rugzakken worden uit de bus gehaald en de chauffeur verteld ons de bus te moeten verlaten we nog een grote bult moeten beklimmen en zo'n tien min hier vandaan Cabanas Sherlley ligt. Dus hup bikkelen maar.Een leuk hondje die nog ligt uit te rusten op het warme asfalt loopt gezellig met ons mee.

Tot het einde. Het vrouwtje wat ons opvangt is wat chaotisch maar super lief. De kamers zien er geweldig goed uit Met zelfs een eigen keukentje erin, want Santa Catalina heeft niets te bieden.Als ze me verteld dat er geen Wifi is is het toch wel een dingetje aan het worden. Ik merk dat je zo weinig nog kan zonder internet. Kijk, als je nu van te voren je reis weet alles geplant hebt dan maakt het niet zo uit, maar als je nog niet eens weet wat je morgen gaat doen is een hotel of guesthouse wel handig in te kunnen zien. Of met Google maps waar je je begeeft. Wat dat betreft is het internet steeds meer een ding aan het worden.

Vroeger deden we alles op de kaart. En via de LP (Lonely Planet) die ik nog steeds wel veel vuldig gebruik! Daarom ben ik zo dubbel met een Tom Tom, mooi voor door Europa. Maar je komt totaal niet meer in contact met de bevolking. Ik heb heel wat de weg gevraagd en hoe vaak hebben lokale bevolking deze niet getekend in het zand, of zijn we voor dingen uitgenodigd puur omdat je toevallig op dat pad komt of bent. Ik koop nog steeds een tastbare kaart. Zodat je die trip altijd kan maken. Helaas nog geen motor gezien hier anders had ik die graag gehuurd voor een aantal dagen. Maar zo gaat het ook prima. Dagje reizen. Dagje relaxen en dagje wat doen. Zo is het goed overzichtelijk. En even rustig nadenken wat de volgende stap gaat worden. xxx Debpacker 

11 September 2017

Eiland Tour richting Coiba UNESCO!

Geprobeerd in het dorpje op zondag dus de tour te boeken! Helaas alles gesloten. Op de bonnefooi dan maar s'morgens richting het dorpje gegaan. Alle spullen al meenemen. Snorkel uitrusting wat eten geld paspoorten en eventueel strandspullen. Via een klein boekingskantoortje weer geprobeerd om wat te boeken. De jongen met de basebal pet die heerlijk relaxed onderuit zit, beantwoord mijn vragen in goed Engels. Er zijn wel wat mensen die hier een tour geboekt hebben, maar te weinig mensen dus hebben wij ze naar een andere organisatie gestuurd, Probeer daar maar even verkondigd de jongen.

Een geel gebouwtje 50 mtr naast de supermarkt. Er staan al wat mensen verzameld en ik probeer de man aan te spreken die een lijst voor zich houd welke mensen er wel en niet zijn. Of we nog mee kunnen. "Momento"dit Momento-otje duurt al zo'n twintig minuten. En raak in gesprek met een meisje uit Duitsland ze vraagt me of wij ook mee gaan en praten zo rustig over alles wat er kan komen met de tour. Ik vertel haar dat we op de bonnefooi proberen mee te gaan. Het verzoek word afgewezen. Er zijn al 10 mensen op de boot. Ze willen er niet meer bij. Maar een 3 min later word er toch met een handje gewapperd. Kom toch maar mee, er zijn wel 10 man maar er blijven er 4 op Coiba dus is de boot ruimer op de terugweg.Nu snorkel spullen uitzoeken.

Ik heb mijn eigen spullen mee. Uitgezonderd van flippers dus die nog even passen en gaat keurig in een groot net mee. We lopen met 12 mensen uit verschillende landen en twee kapiteintjes richting de boot. Het is een blubberig pad. De rode modder strijkt zo door je tenen heen. En kan elk moment onderuit gaan dus voorzichtigheid geboden

Je moet een bult over klimmen en als je afzakt kom je in een soort riviertje die aftakt van de zee. Daar liggen alle bootjes in stilte en kan je rustig de zee opvaren.  Als de boot eindelijk van iedereen is voorzien en alle spullen die mee moeten komt de kapitein met een groot vat aan en een grote koelbox. Benzine en lunch. Niet geheel onbelangrijk! Varen de zee op. De Pacific Ocean en jeetje wat is ie wild.

De branding gaan we keurig door, maar de klappen voorin die de boot geeft is behoorlijk heavy. We zijn voorzien van reddingsvesten en goddank zit er een kussentje vast op de houten planken waar we op zitten. De spullen die voorop liggen schieten alle kanten op. En trekken we met man en macht naar beneden om het nog te redden voor het overboord ligt. Mijn slippers laat ik op de bodem liggen voor wat het is. Houd me stevig vast want de golven liegen er niet om.Schrap zetten voor de aankomende 2 uurtjes.

Hij vaart naar een prachtig stukje eiland. Wit zand palmboompje en kan je een ronde erom heen snorkelen. Een van de mannetjes van het bootje gaat met ons mee. Deze kan gauw alles ontdekken onder water, dus op zich wel leuk. Maar raak hem al gauw kwijt want geloof dat ik mijn eigen onderwaterwereld verdwijn. Al binnen 3 minuten schiet er een ongelooflijke grote schildpad onder mij door. Mijn Go Pro camera op mijn hand vastgebonden probeer ik hem op de film te zetten wat ook lukt.. Super vet. Dat ook eens meegemaakt. En het blijft er niet bij. Tref er 2. Echt zo waanzinnig gaaf.

Ook paarse en gele vissen vergezellen je tijdens de snorkeltocht om het kleine eilandje heen. Je raakt ook wel in de stroming zo nu en dan. Maak mooie filmpjes en worden later door het bootje weer opgepikt. De spullen erop laten liggen uiteraard. Mijn grote camera bevind zich in een apart watertas welke je echt wel altijd nodig hebt tijdens het reizen. Deze pak ik tevoorschijn als we al op meerdere plaatsen zijn wezen snorkelen in het Coiba gebied welke staat vermeld onder UNESCO werelderfgoed. De tour kost $ 60 per persoon met een toeslag van $ 20 pp om dit gebied te mogen betreden.

Coiba is een eiland wat nog steeds voor 80 % uit regenwoud bestaat en vroeger een gevangenis op heeft gestaan. Welke is opgeheven en gelukkig nog steeds een nationaal park is gebleven. Mensen konden op deze manier nooit ontsnappen. Een soort Alcatraz.

 en zoals het er nu uitziet!

Zulke tours zijn prachtig maar kan je natuurlijk niet elke dag doen, zo moet je keuzes maken wat je wel en niet wilt doen.Als we richting lunch gaan en het echte Coiba gaan betreden (de andere zijn de vele kleine eilandjes eromheen) ligt er een walvis te zonnen in het water. Echt waanzinnig gaaf.

De kapitein gaat met het bootje zo dicht mogelijk erheen. Het mooie is van deze tour. Geen vele toeristen op een bootje. We zijn de enige samen met een andere duikclub boot die een andere weg is gevaren. Dus in alle rust alleen met onze boot op stap. Geen opjagen van de dieren. Geen toegang voor tig mensen die iets willen doen. Dat is wel bijzonder mooi.

De toelating van het eiland is 60 man per dag. Meer mag niet. Er staan 4 a 5 huisjes met gedeelde (DORM) slaapkamers waar dus een tiental bedden in staan er is een douche een toilet. En thats it, Een verlaten leeg strand. Hier kan je verblijven en dat staat onder leiding van 1 ranger.

De vier die er blijven gaan dus overnachten. En kan je de jungle in etc, maar interessant vond ik dat niet om te doen. Het kost je $ 250 voor een nachtje met de snorkel tour erbij en denk ook een jungle tocht samen met de Ranger. Keuzes dus maken. Een dagtrip is mooi genoeg.

De walvis ligt heerlijk rustig een prachtige show weg te geven. Zo mooi dat ik gauw mijn grote camera er nog bij trek. Want dit is wel uniek. Ik maak prachtige foto's van hem. Ik zal de mooiste bij dit verhaal plaatsen.

Als we geluncht hebben met zijn allen, is het tijd om terug te gaan op de boot. Nog 2 x ergens snorkelen. Maar het weer slaat om het water word erg troebel en daardoor niet veel meer te zien. En..je word er heel moe van. dat mag de pret niet drukken natuurlijk, want je blijft het wel volhouden. De laatste plek nog een haai kunnen spotten onder een steen. Prachtige onder water wereld. Afspoelen bij een kleine waterval. Wat op zich wel lekker is want dat zout trekt je huid helemaal open. En dan je haar. Pfffff kom er niet eens meer doorheen.

De tocht word heftig en zwaar. Voorin geïnstalleerd. Reddingsvest om en tegen de wind en de golven in. De regen komt al op en de laag hangende bewolking zet zich om in kloten weer. Met bakken valt het uit de hemel. En gek genoeg krijg je het koud. Je bent nat, moe en word soms een meter de lucht in gesmeten en terug gekwakt op de golven. Wat je je rug gaat kosten uiteraard.

De tocht duurt lang en de harde regenval doet ons allemaal aan als verzopen katjes op de boot. De kapitein deert het niet en knalt de een na de andere golf hard over.

Na bijna 2 uur varen (wat nu veel langer lijkt) komen we eindelijk aan en houd de regen op. Jeetje mineetje. Heftig tochtje hoor en moet je nog voor betalen ook haha. Komen terug op het rustige uitloopje van de zee De branding gelukkig goed overleefd. Het mannetje kan wel varen moet ik zeggen.

De spullen worden uitgeladen en lopen rustig terug richting het gebouwtje waar we alles geregeld hadden. Even de spullen terug brengen. En mezelf even voorzien van droge broek en ondergoed.Zo koud is het vanaf de boot. Letterlijk onderkoelingsverschijnselen. De temperatuur is goed. En door dat het een stukje lopen is richting Cabanas Sherlley word ik al gauw warmer, maar een warme douche is nu het enige wat kan helpen.

Gelukkig een extra sleutel van Sherrley gekregen. Waardoor we gebruik mogen maken van een warme douche. De rest is namelijk koud. Die gebruiken we ook wel maar nu even niet.Sherlley heeft mooie kamers. Er is bijna niemand. Een stel wat er al een paar dagen surft verder de krekels wat hondjes die me vergezellen op de galerij en een verdwaalde poes.De krekels breken de enorme stilte hier. En weet nu dat Sante Cataline echt geen moer te beleven is. Nog veel minder dan de vorige plaatsen, Je komt hier puur voor Coiba Island. En anders heb je hier echter niets te zoeken, morgen weer verder naar een ander plekje.

Een prachtige ervaring welke je absoluut niet mag missen. Coiba een waanzinnig mooi eiland met zoveel mooie dieren vooral onder water. Weer een ervaring rijker!

xxxx Debpacker