Boquete en zijn Nevel- Regenwouden...

15 September 2017

Boquete met zijn Nevel & Regenwouden...

Vanaf David kom je weer op een groot nogal chaotisch busstation terecht. Ik weet inmiddels hoe dit concept werkt. Maakt niet uit wie je maar aanspreekt gewoon zeggen waar je naar toe moet. En elke bewoner van Panama neemt je mee naar de juiste plek. Zo ook weer een ouder mannetje die me meeneemt naar je juiste plek. De bus naar Boquete staat alweer klaar tussen de vele andere bussen. Mijn hart maakt een sprongetje want dit is de bus waar ik toch wel even in zou willen zitten deze reis door Panama Het is de welbekende Chickenbus. Of te wel. De grote ouderwetse " Old Amercan"gele schoolbus.

De jongen die voor de lading moet zorgen neemt al gauw weer mijn backpack aan en schuift hem achter in onder de stoelen. Weer een mooi plekje vind ik. En neem plaats in de bus. Elk raampje hangt half open geklapt. Geen airco. De rijwind is de airco in dit geval. Maar de bus staat zeker nog even 10 min stil waardoor het zweet over je rug glijdt. Zo warm is het nu in de bus. De deur die met een hendel dicht word getrokken door een medewerker die bij de bus hoort valt in zijn slot. Het is een leuke ervaring in zo´n bus. De reis duurt niet heel lang. Door kronkel wegen door de bergen van Panama komen we binnen een uur al aan in Boquete. Wat een schitterend kleurrijk dorpje is dit. De bus stopt bij een pleintje waar een ieder zich verzameld om lekker in het zonnetje (mits deze schijnt) te genieten en mensen te kijken.

Er zijn veel Peruaanse mensen die een winkeltje runnen begint mij op te vallen en ik merk ook dat dit dorpje Boquete erg veel lijkt op de stad Cusco in Peru. Maar dan kleinschalig. Apart om te zien. Hostel of te wel Pension Topas ligt niet direct naast het eindstation van de bus. Als we bij een restaurantje wat drinken vraag ik onderweg naar het Pension. Helaas weten niet veel mensen het.

Ik loop naar binnen bij een shop. Het heeft wat weg van een juwelier. De vrouw staat achter vele tralies en schiet direct met mijn vraag over het internet. Ze belt met het pension. Ik krijg de telefoon onder het laatje doorgeschoven en ze lacht me toe. Super vriendelijk natuurlijk. De man aan de lijn vraagt of ik Debby ben uit Holland en legt me in keurig Engels uit hoe ik lopen moet. 10 min later komen we aan.

Het is een kleurrijk pension. De eigenaar is een Duitser. Een grote tuin met 2 gevechtshonden van hem lopen hier los rond. Ze kunnen geen kwaad want ze zijn erg vriendelijk in de omgang. Een klein zwembadje maakt het net compleet allemaal. De eerste kamer die we boeken heeft echter alleen maar een slaapplek je kan zelfs niet even buiten zitten voor je kamer. Wel is alles net fris opgeknapt de muren zijn geverfd en hier en daar wat kunst werk erop. Zonder meer het ziet er keurig uit. Omdat we een aantal dagen willen blijven vragen we toch of we intern mogen verhuizen de volgende dag. Zodat de kamer ruimer is en je er ook gewoon kan zitten. En iets beter je spullen kwijt kan ook.

In de LP van Panama vind ik een verhaal over gids Hans en Terry. Dit is een Nederlands stel dat hier al 20 jaar woont. Zij organiseren tours door Boquete. Dus ik probeer hem op de kaart op te zoeken. Dit lukt helaas niet waardoor ik hem gewoon bel. MET HANS!!! Hans klinkt aardig, ik heb wat vragen over de tour, maar al gauw vraagt hij waar ik zit. Pension Topas zeg ik. Ik kom er aan dat praat wat makkelijker. Oke super, als hij hierheen komt horen we wel hoe het zit allemaal. Kan niet missen zegt Hans ik ben een hele lange vent!!!Binnen tien min zitten we met Hans om de tafel. Praten over de tours. De Jungle en de twee meiden die hier toen verdwenen zijn in dit gebied. Een ding staat als een paal boven water die twee meiden hadden alles tegen wat maar tegen kon zitten. De kleding, wat neem je mee. Voedsel. Het weer. De gids die niet kwam opdagen of te laat was. Maarja zelf gaan in dit gebied. Ik denk er best wel over na nu je hier zit brengt het je toch dichterbij. Wat is er in hemelsnaam met ze gebeurd.

Hans wil ons een trektocht verkopen van een hele dag ik heb het een en ander uiteraard ingelezen. Dit doe ik als ik er ter plekke vaak ben. Je weet nooit waar je beland. Natuurlijk stond dit wel op mijn Rode Draad lijstje maar je weet net hoe het met reizen kan lopen. Het loopt altijd anders en je weet nooit of je er wel komt door overstroming, landslides busverbindingen, weg versperringen en zelfs wegblokkades die ik ook nog heb gehad met Juut waardoor het hele plan toen toch weer de andere kant op gaat. Niks plannen. Is het beste. Hans praat veel. Vind hij zelf ook en zegt puntje bij paaltje voor een dagtour neem ik je mee voor 160 dollar PER PERSOON mee. SLIK!!!! Dat gaan ie niet menen. Doe even normaal. Een simpel (fucking wandeltochtje) zoveel geld. Nou ik zie het al zegt ie. Halve dag doen. Ik verwacht wel wat van deze HANS!

Maar hij is aardig daar is het wel mee gezegd. Volgende dag om 8 uur zal hij ons meenemen de Jungle in Hans vind het niet nodig om een gids mee te moeten nemen Hij neemt als voorbeeld als je gaat duiken neem je ook niet een lifeguard mee. Opzcih heeft hij daar gelijk in. De vulkaan tocht raad hij af. Het is een tocht van 6 uur omhoog 5 uur omlaag en zwaar en je wordt vaak beroofd op de tocht erheen. Komt bij dat de weg gewoon geasfalteerd is erheen. Dus niks aan de mooiste moet zijn : "Sendero los Quetzales"en zo zegt de LP dat ook. Wel met het doorlezen weer "A guide recommended". Dus ja wat doe je.

In het Pension zit een stel uit Engeland. Zij reizen met een amerikaanse bus gekocht in New Jersey de wereld rond. Althans. Amerika, Mexico, Niquragua, Gueatamala, Costa Rica, Panama, Columbia etc. Ze zijn al 1,5 jaar onderweg. Heerlijk dat soort mensen. Simpel niks veel eisend. Gewoon je reis doen. Warm water? Al maanden niet, maar nu heerlijk om te hebben. Een hondje hebben ze opgevist uit Mexico welke hun elke dag vergezeld op het terras.

Ze ondernemen ook niet erg veel. Heel soms wat doen maar verder gewoon van plaats naar plaats reizen is ook tof. Zo zit ik eigenlijk ook wel vaak in elkaar merk ik Het is leuker iets van het land en de locals te beleven dan dikke tours waar je veel geld voor neer moet leggen. Natuurlijk zie je dan mooie plaatsjes maar voor hun is een zo'n dag 3 dagen overleven. En dat zijn keuzes die je maakt. Gewoon van a naar b en van b naar c mits de wagen het maar doet. Het dorp of stad lekker in. Hapje koken ergens en weer gaan. Ik vind het wel wat hebben. Het stel is dus deze Trail van de Sendero al op geweest. Dag ervoor. Ze leggen me uit dat met een speciale app je ook offline kan zien waar je bent. Ik installeer hem gelijk. Ik moet zeggen via Google maps kan ik ook de wandeltocht goed inzien. Ook in New Zealand gedaan. Maar deze is even wat duidelijker. Ik neem samen met de jongen het pad door. Waar te beginnen waar om te draaien waar te melden.

Uiteindelijk pik je van de medereizigers meer tips op dan je LP. Ik vezamel screenshots op mijn foon. En besluit de een deze dagen deze tocht te gaan doen. Eerst met Hans mee.

16 september 2017

Hans is klokslag 8 uur bij ons. Met een grote witte Auto staat hij voor het hek. We stappen in en rijden via Boquete het dorp weer uit .Hier en daar links en rechts dus legt hij het een en ander uit. Rijden via een mooie weg. Komen ergens in een stuk jungle terecht en lopen via een brug op. Een wandelstok krijgen we beide in ons handen gedrukt. Een leuk hondje duikt op en loopt de hele Trail met ons mee op.

Super leuk uiteraard. Hans praat veel ben ik achter. Legt wat uit over planten dieren en Panama of Boquete, maar echt heel veel waard is het niet. Aan het einde van de tocht stoppen we bij een kleine waterval. Waar we worden voorzien van koffie en wat drinken, daarna weer op hetzelfde paadje terug. Na 3,5 uur was dit het dan. Vogels zie je sowieso niet veel in dit land. Costa Rica moet veel kleurrijker zijn wat dat betreft. Flora en Fauna. Het hondje is leuk. Ik ontleed hem zo nu en dan van kleine kleefballetjes. Ze vindt alles best en blijft heerlijk bij me lopen. Ook teken zie je genoeg over haar heen lopen.

Ik haal ze zorgvuldig weg en voorzie mezelf ook van een petje. Zodat ik die beesten niet in mijn haar krijg hier. Zit er niet op te wachten. De tocht van Hans is $ 130...slik...rekenen hem af en zeggen hem gedag. Makkelijk verdiend, maar ja met reizen maak je ook wel eens foutjes dit is er 1 van. Volgende keer beter.

De volgende dag...

17 september 2017

..knalt het boven ons los. Ongelooflijk veel regen regen en nog eens regen. Het zitje voor onze kamer is voorzien van tafel en stoeltjes zodat je gewoon lekker buiten kan zitten. De LP's van Costa Rica en Panama en de kaart komen op tafel. De computer en mobiel. Hup het internet op. Mooie dag om dingen te regelen. Een ding weet ik zeker het vliegtuig van 5 oktober gaat richting Holland en moet die zien te halen. Dus over land terug over Panama kost teveel tijd en de ticket vanaf San Jose (hoofdstad Costa Rica) kost maar 60 euro richting Panama City. De bussen de overnachtingen het eten kosten me meer. Dus die ticket alvast boeken. Een Retour ticket moet je aan de grens kunnen tonen. Zodat je geen moeilijkheden krijgt.

Ik neuzel maar wat op internet en verdiep me eens in een auto huren in Costa Rica. Dit kost echt niet veel dus kan dit niet laten liggen. Bel met de maatschappij of het echt wel klopt en er geen meerdere kosten bij komen. 140 euro voor 10 dagen met afkoop eigen risico. Is geen geld. En dat zijn we al kwijt voor een goede busreis.Dus reserveer een auto vanaf 24 september. Super gaaf. Gewoon lekker zelf toeren en veel kunnen zien zonder even afhankelijk te zijn van de bus. Al bevalt hij me wel goed in Panama op soms een krappe plek na...

18 september  2017

De Trail Sendero Los Quetzales zelf gelopen. Vroeg weg. Taxi gepakt. En het afzet punt nagevraagd. Het ventje brengt ons voor 15 eu naar het Ranger station..Daar schrijf je jezelf in. Krijg je uitleg van de Ranger en weet je hoelang je op de heen weg onderweg kan zijn en verteld erbij hoelang je erover doet om terug te komen. 3 Uur heen 2 uur terug. De tocht is gaaf. Wel zwaar en een hele klim. We hebben niet tot het keerpunt Mindoro gelopen, maar dat scheelde weinig. Wat regen ook gehad. Dus eerder omgekeerd maar het was goedzo. Wel de brulapen gehoord niet gezien. Helaas voor de camera welke ik soms te vaak mee sjouw, maar heb het ervoor over. Zie walvis. Dat is toch iets unieks zulke foto's schieten.

Zijn met een mega stort bui ge-eindigt en een dikke klim. Terug naar het Ranger station binnen 5 min komt er met een razende motor een busje aan. je moet het zo zien dat de weg hier gewoon letterlijk ophoud.. Dus waar komt die vandaan. Maar het is mooi genoeg.

Het is de bus naar Boquete ik had al met uitstappen gevraagd of er in hemelsnaam nog wel een vervoersmiddel was hier of we deze taxi terug moesten laten komen. Ik wist dus van dit busje voor $3 dollar pp kunnen we terug. Mooi. Net 5 min te laat belanden we in Boquete.

De hemel breekt los. Donkere wolken maken een schaduw over het pittoreske dorpje. De donder breekt los. En zetten het op het rennen. Een 5 min te laat komen we binnen rennen in Pension Topas. Net op tijd binnen en moet zeggen ik had deze bui niet willen hebben in de jungle. Dat maakt het toch wat anders allemaal. Het stel uit Engeland heeft problemen met de bus.

Hij start niet meer en daardoor een dag langer hier dan gepland. De avond ervoor nog een hoop gegil gehoord van het meisje. Ze stond met deksel en pan te rammen. Ik wist die avond niet wat er gebeurde. De twee gevechtshonden hadden het voorzien op een jonge kat. Ze had dit gezien en ze weg geprobeerd te jagen. Ze pakte haar zaklantaarn. En richten samen een licht op het bebloede en toch wel ernstig gewond lijkende katje. Shit. Niet grappig. We blijven bij het beestje zitten De jongen haalt een karton en een shirt om even de eerste maatregelen te nemen. De dierenarts word met veel moeite opgezocht. Die er niet blijkt te zijn. De eigenaar van het Pension komt later met allerlei potjes en medicatie aan. We sjouwen het katje naar ons terras. Spuiten het in met antibiotica welke het stel bij zich heeft voor de hond... Het katje kotst van de pijn. Poept van zich af en vragen of we het in het ergens mag overnachten waar de honden er niet bij kunnen. Hij mag in het washok. De volgende dag heeft het meisje de eigenaar en de kat gezien. Het gaat goed met hem en ze was blij. Ik ook blij.

En zo is het nooit saai zullen we maar zeggen.

4 dagen Boquete was mooi maar ook veel regen en houden het voor gezien op naar het Caribische gebied. Bocas del Toro. De eilanden in het Noorden van Panama.

Dit zullen de laatste dagen zijn in Panama hierna de grens over Costa Rica in. ben benieuwd wat het land gaat brengen. Alvast wat geld gewisseld met het stel uit Engeland. Ze hadden nog 270 dollar aan costaricaans geld. Samen de boel uitgerekend en ze in dollars terug gegeven.

Hebben we beide voordeel bij en JIPPIE. Ander geld is wel weer erg leuk. Nu hopen op zon zee en strand. Even relaxen en even niks voor een paar dagen dan weer de boel uitzoeken en kijken wat het volgende plan word.

xxx Debpacker