Santa Fe en de stad David

Santa Fe!

Het word weer bussen vandaag. Gelukkig heb ik daar thuis geen moer mee te maken haha. Enige wat scheelt is.. ik hoef hem nog steeds niet te sturen.

Elk uur schijnt er een bus richting Santiago te gaan. Via Sona. Ik maak in de ochtend nog erg vroeg een wandeling naar het strand. De weg loopt hier gewoon dood aan het einde van het dorp. En zie als ik omlaag loop dat het water vanuit de zee voor de weg langs stroomt. Einde dorp dus. Een hondje vergezeld me elke keer weer waar ik maar heen loop. Ik ben blij dat ze er zo goed uitzien, moet ik bekennen! Om 8 uur staat er een busje om de hoek van de supermarkt. De tassen gaan weer boven op het dak. Je moet wel even rekening houden dat je een regenzak eromheen blijft gooien, want ineens kan er een mega bui vallen en dan word je niet blij als je hele hebben en houden wat je bij je hebt doorweekt is.

Ik hang nog even mijn mobieltje uit het raam om een stukje van het dorpje te filmen bij vertrek.(zal videootje proberen te plaatsen evenals een klein onderwaterfilmpje nog van Coiba)

De weg naar Sona duurt ongeveer een uur. Daarna weer ruim een uur richting Santiago. Vanaf daar een kleiner busje richting Santa Fe. De transport gaat hier prima. Alleen moesten we dit keer wat langer wachten en zat de chauffeur van de grote bus constant te App-en achter het stuur. Apart dat het wel kan hier. Bij ons is het ontslag en logisch!

Het laatste busje brengt ons van Santiago naar Santa Fe. Dit is ongeveer 60 km boven Santiago de chauffeur is een jong pikkie die er op los scheurt. De eerste roekeloze chauffeur sinds ik door Panama reis en zoveel bussen zie. Pff ik word er misselijk van al die bochten waar hij door heen vliegt. Plekje bijna achterin is niet bevordelijk. En als klap op de vuurpijl komt er een mega bui uit de lucht vallen. Ik vraag met oog contact via het mannetje wat bij de deur staat van het busje en de bagage ook regelt of de tassen wel oke zijn? ( wijs naar boven en steek duim op) Ze stoppen per direct de bus. De jongen klimt uit de bus op de bus en pakt onze tassen een voor een eraf. Helemaal doorweekt natuurlijk. Ze mogen even binnen liggen omdat de bus redelijk leeg gelopen is. Er zaten wel 30 man in het busje. Er stapte er steeds 5 uit en 10 in en ja dan word vol echt heel vol. Gelukkig nog een beetje optijd ingegrepen. Want de schade is beperkt. Blijkt later.

Ik zie op het kaartje in de Lonely Planet dat we eerst langs het hotel Sante Fe komen voordat het het "dorp "bereikt dus geven dat even door aan de chauffeur. Opeens stopt het busje in het niks en worden we er uit gezet. Als het busje weg rijdt doemt er een leuk verblijf op met een binnen tuintje.

Er is hier verder helemaal niets. Een grote heuvel waar je behoorlijk tegenop moet klimmen voor wat boodschappen. Thats it. Het verblijf is keurig. De meid die achter de balie spreekt kan weer geen woord Engels maar komen er wel uit samen. Voor $ 33 heeft ze een mooie kamer. En een heerlijke hangmat voor de deur. En ...een warme douche. In de middag maar even de hoge bult op om te kijken wat Sante Fe zoal heeft. Ik wou eigenlijk eens kijken voor een paardje te huren en het gebied hierin te gaan. Weer eens wat anders.

Het is echt een dikke klim en de bergen zijn prachtig hier. Wel veel regen om dat niet te vergeten want na een stort bui van ongeveer 2 uur waag ik ons het dorpje in. Ik dacht echter dat het een klein stadje was. Er stond zelfs een winkel cetrum bij. Nou een gebouwtje met 300 houten tralies ervoor en als je naar binnen kijkt ligt er een tros bananen en een hoedje voor de verkoop maar echt niet om daar nu eens leuk te gaan 'winkelen'' haha een flater. Santa Flater.

Boven op de bult weer een supermarkt om wat in te slaan voor een ontbijtje Gelukkig had het meisje van het verblijf een heerlijke maaltijd voorbereid. Ik had gezegd maak er maar een verassing van dus dat heeft ze ook gedaan. Heerlijk stukje vlees met gebakken ui en paprika met witte rijst en wat frietjes. Deed me wel even goed. Het plattegrondje gefotografeerd van het dorp. Ik weet dat ik wat straten door moet om bij Mountain Inn te komen. Deze bied verschillende tours aan. Dus even kijken daar. Een vriendelijk mannetje roept ons gedag als we door het stille regenwoud gebied lopen van Santa Fe. Het is onwijs groen hier. En een enkel hondje springt weer tegen me op om gezellig een stukje mee te lopen.

Heerlijk is dat die beestjes. De man probeert ons wel binnen te harken is trots op zijn hostel Yasmin en laat een van zijn bungalows zien. Het ziet er keurig uit Hij heeft zelfs een zwembadje. Een plattegrond waar hij de weg op wijst wat er zoal te doen is. Je kan wat rondwandelen hier zonder kosten te maken verteld hij maar hij gaat morgen de echte jungle in, wel voor 40 dollar per persoon. Waar ik nu echter geen trek meer in heb. En loop naderhand als hij ons een hand gegeven heeft richting Mountain Inn. Een vrouwtje van de States helpt me verder. Met een prikbord van 5 tours legt ze het een en ander uit. Je kan paardrijden, maar kosten zijn $ 25 dollar en als je met zijn 2 bent dan kost de gids nog extra $35 dollar. En trouwens. De gidsen hebben morgen een trainingsdag dus die tour gaat niet lukken. Oke. Dan informeer ik naar de Tubing. met een band van de rivier naar beneden op eigen houtje. Ook dit kan van 1 tot 3 uur en ze zegt erbij het is geen relaxed ritje. Best pittig en veel rotsen en doordat het regenseizoen is ook wild.

De tochten die je zelf kan maken kan hier ook verteld ze voor 3 watervallen. Ik moet zeggen we zijn beetje verwend wat watervallen betreft. Heb er inmiddels al best veel gezien en om nou hier te moeten blijven voor 3 watervallen is ook so what! Ik denk dat Boguete meer te bieden heeft en besluiten morgen richting David te gaan dan maar. Even een tussen stop in een grotere stad waar we misschien wat kleding ook kunnen kopen, want ik heb verdomd weinig mee omdat ik altijd wel wat in het land aanschaf. In de avond die erg lang duren valt de stilte het enige wat je hoort zijn de busjes die vol gas de berg hier op moeten. En een enkele vrachtwagen met een lawaai uitlaat. In de avond vraag ik het meisje hoe laat de busjes richting Santiago gaan als ik mijn tas weer aan het pakken ben. Ik kom er lastig uit en pak een pen met papier. En na een kwartier over en weer zijn we er uit. Mijn boekje Nederlands Spaans en Spaans Nederlands biedt toch wel enig uitkomst. Slechte zaak hoor als je iets moet draaien dat je dan geen woord Engels spreekt, maar het lukt so far so good!

Rond 8 uur pakken we het busje naar beneden en gaan nu voor de derde en laatste keer richting Santiago. Dan door naar David. Gelukkig komt het zonnetje op de volgende dag en kunnen we de reis voortzetten. Je kan niet overal het geluk hebben dat het leuk is of wat te doen is. En soms is het ook gewoon even leuk er te passeren. Lastige is alleen dat Panama maar 1 hoofdweg heeft dus als je ergens heen wilt moet je of naar boven of naar beneden, maar altijd weer terug naar the Mainroad.... Op naar David dan naar Boquete en vanaf daar naar Bocas Del Toro een eilandengroep. Daarna Costa Rica in en niet meer over het land terug. Dat duurt te lang en de tickets zijn goed betaalbaar vanaf Costa Rica. Kwestie van nog even boeken op het juiste moment.

xxx Debpacker

14 / 15 September Even op adem komen in de Stad David. It was a Hell of a trip! Deze rit van Santiago naar David duurt op Google maps maar 2, 5uur maar dat gaat je echter niet lukken. Overal stoppen en waar je 80 mag waarschijnlijk en de bergen op moet gaan we niet harder dan een slakkentempo. We zitten ruim 3 a 3,5 uur in een veel te kleine bus. Foutje was te laat ingestapt omdat ik nog naar het toilet moest.

Eenmaal in busje aangekomen alle stoelen bezet door een tas of iets van een passagier. Dus belanden we helemaal achteraan. Totaal geen been ruimte en al helemaal niet voor een Hollander. O MY GOD! Ik zit nog eventjes wat comfortabeler als na 2 stops een klein Panamees mannetje in de stoel naast me valt. Het is bloedheet. De airco doet het wel, maar een klein ventje inclusief baby en moeder worden de stoel voor me gezet.

Het ventje word in het gangpad op een boodschappentas neergezet waardoor ik ook niet meer vooruit kan met mijn benen. Ik dacht voor het gemak even in het middenpad mijn benen uit te kunnen hangen. Wat een hel! Ik kan er niet mee naar links niet mee naar rechts en nog 2 dag-rugzakken die je totaal niet onder je stoel of voor je kwijt kan. Ik hang hem door de ellende maar aan de midden balk en hij wiebelt elke bocht door waardoor ik hem steeds moet tegenhouden, maar ik weet mij god niet waar ik hem anders moet laten. Knieholtes beginnen na een uur te tintelen. Bloedsomloop word stopgezet en begin me erg te irriteren. Achterin is de meest bizarre plek ben ik achter. De rit duurt ook nog het langste van allemaal.

Zoveel overstappen gehad en zoveel plaatsen maar nu in 1 stuk door naar David. Tot grote ergernis komt er nog een grote bus ons inhalen. Met natuurlijk zat plek. Pffff als je dit even van te voren weet....($__#_("())'!#$$

Even volhouden dus. Even heel lang. Als we eindelijk losgelaten worden ontpoppen we ons uit het kleine busje. In de bloedhete zon nu even kijken wat we moeten doen. Het adres voor het volgende hostel heb ik in mijn mobiel staan en in mijn hoofd gestampt. Bambu Hostel. Elke taxi chauffeur weet het. En de eerste probeert me met $3 pp af te zetten. De tweede vraagt de normale prijs van $ 3 met zijn 2. Zoals elke standaard rit kost hoorde ik van de buschauffeur! Na een ritje van een kwartier worden we gedropt op de stoep bij Bambu Hostel een kleurrijk hostel met vele wand tekeningen waar een gezellig binnenstekje is gecreëerd.

Heerlijk dat soort hostelletjes. Voor de prijs van $ 35 voor een privé kamer en eigen douche toch niet zo heel verkeerd lijkt me. De kamers zijn ruim en groot. Hebben een eigen naam. Bruce Lee, Bob Marley, Merlyn Monroe en Elvis Presley. Ik begrijp de namen nog niet helemaal maar kom er al gauw achter als ik met de Poolse Thomas in contact kom. Hij draait zo nu en dan achter de balie om klanten te ontvangen. Al gauw blijkt dat de stek veel leuker is dan gedacht. Alles is aanwezig.

In de binnen tuin een zwembadje en een keuken waar je van alles gebruik van kan maken. Goed het is wat smoezelig maar als je even goed kijkt vind je je ding wel hier. Boodschapjes haal je om de hoek en je zorgt voor je eigen prakje of gaat in de stad ergens een hapje doen. Het is maar 10 min lopen naar het centrum. Waar verschillende restaurantjes zijn. We vertrekken gelijk met een taxi naar Conway ( op tip van de eigenaar.

Een mannetje uit New York. Hij vertelde me een heel verhaal wat en waar je alles kan vinden hier in de buurt.) Een klein baasje met rieten hoedje op. Een groot warenhuis, wel wat shirts gehaald maar niet echt wat ik zoek. Afijn 4 taxi's verder toch wat andere kleding kunnen halen en weer terug richting Bambu Hostel. Je word erg moe van slenteren en heb het wel gehad.

Tijd voor relaxen. De volgende dag de was wegbrengen. Ik kan dat dus gewoon aan de balie aangeven, maar als je dit op straat zelf op gaat zoeken kom je toch weer de leukste mensen tegen. De was gelegenheid met wasautomaten is even een zoektocht in de stad. Google maps steunt me er niet echt goed in en belanden weer bij een vriendelijk mannetje die ons voorstelt aan zijn vrouw en loopt gezellig een stuk mee op. Uiteindelijk na een drie kwartier in de bloedhitte te lopen een wasserij gevonden. Geen zuchtje wind, maakt het wel heel warm deze dagen.

De vrouw die de toko runt laat alvast een automaat vollopen met water. Verteld met wat gebaren dat ze een oogje in zeil houd en rustig weg kunnen en over 1,5 uur terug kunnen komen Dit voor de schade van 2,5 dollar ;-) Heerlijk alles weer schoon uit de droger op gevouwen en weer terug richting Bambu Hostel. Even wat relaxen daar en nog wat dingen regelen. Spreek een paar motorrijders aan die de weg vragen naar het Casino hier in de stad. De een is zijn leren hesje helemaal volgenaaid met de meeste embleems die ik ooit gezien hebt. En de andere zijn windscherm zit helemaal volgeplakt met overal waar hij geweest is. Wat een gasten. Potje op zijn kop (zo'n Amerikaanse-het-helpt-volgens-mij-geen-klap-pot)

 Sjaaltje tot aan hun ogen opgetrokken en heel erg aardig. Ik vraag gelijk of ik even een foto mag maken van ze. Zo gezegd zo gedaan. Super gaaf! En een derde mannetje geeft ons ook een hand en zetten hun reis voort. Ze komen uit Nigeragua. Dit lijkt natuurlijk enorm ver , maar valt reuze mee. Een soort Holland Frankrijk ritje!

:-) Zo valt de tweede avond alweer in David. Thomas de Pool een Argentijn en een jong jochie van een jaar of 18 Davi komen bij me zitten en gaan een stukje muziek maken. Een trommeltje en een jakoelillo en een soort samba schuddertje. Davi is een Ronaldo Look a like. Een show mannetje. Hij heeft alles mee. Goeie kop, goed figuur. Kan hele dag bal in de lucht houden. En draagt stoere kleding. Kapsel ook als Ronaldo. Al gauw laat hij zijn andere talenten ook zien op de muziek instrumenten. Echt zo'n leuk ventje. En de Pool geniet van alles.

Praten ook nog veel over hoe hun hier beland zijn. De Argentijn is 2 jaar geleden gescheiden en is vertrokken om te reizen. Het is mijn lust en mijn leven verteld hij. Ik doe dit al 2 jaar en slaap eigenlijk bij iedereen op de bank. Couche surfing. Ik ken het concept. Mijn buren op de camping doen het ook. Gratis iemand een plek op je bank aanbieden. Ik begin er toch maar niet aan. Je weet nooit wat je in huis haalt. Maar de kale Argentijn doet het maar mooi. Werkt hier wat uurtjes elke dag en krijgt het ontbijt van de eigenaar en een slaapplek aangeboden. Zo ook de Pool. Hij maakt zijn tekeningen af. Hoopt op reclame en stroomt weer door naar een andere plek om het op te knappen. Zo heeft ieder zijn eigen ding om verder te komen vooral in de reiswereld, mooi om deze jongens te ontmoeten.

Een jongen uit New Zealand, parkeert nog een mooie off the road op de oprit. Hij heeft deze gekocht in Chili trekt door Peru, bolivia Ecuador Columbia Panama en Costa Rica om weer terug te komen in Mexixo. Ook met deze jongen een tijd zitten praten.

Bambu Hostel brengt de reizigers dichter bij elkaar door de sfeer merk ik en ook omdat je niet op je kamer blijft zitten, maar ja dat is echt het backpacker sfeertje iedereen zwerft maar wat rond. En merk dat dit alleen echt in verre landen zo is. De meeste slapen ook in een gedeelde slaapkamer. Voor weinig Deze kosten ongeveer 10 tot 15 dollar per persoon. Op die manier kan je het langst rondkomen, echt zoals Australië en New Zealand ook vaak de hostels aanbiedt. Dorms Dorms en nog eens Dorms. En een grote keuken waar je gewoon je eigen eten kan klaarmaken.

Heb wel spijt dat ik mijn brander niet heb meegenomen. Dat is toch wel handig merk ik. Maar gelukkig op veel plaatsen een bakkie koffie te krijgen of thee. Een goed begin van de dag. En een ontbijt die regelen we zelf wel door de benodigdheden altijd bij je te hebben. Ik kan immers niet 3 x per dag uit gaan eten hier. De avond nog een straat tentje opgezocht om midden tussen het verkeer een broodje te eten. Aardige jongens die hun best doen een lekker hapje voor je te maken. Een meisje uit Maleisië vergezeld ons door vrijwilligers werk te doen en wat kinderen te helpen. Na een half uur geven we haar wat geld voor het project. ( alleen haar aanwezigheid is al leuk)

Eten wat en wandelen terug naar Bambu Hostel. Op zich sluit ik dit plekje wel in mijn hart. De volgende dag nemen we afscheid en stappen we in de taxi op weg naar de Bus Terminal richting Boquete. Erg benieuwd en verwacht er wel wat van.

xxxx Debpacker