Lochgilphead- Fort Augustus
24 juni 2017 - Lochgilphead, Verenigd Koninkrijk
19 juni 2017
Callander - Lochgilphead 180 km
Vanmorgen de boel ingepakt. Merk wel dat het best veel tijd kost om de boel op te binden. Het gaat natuurlijk wel steeds vlotter maar toch. Ook nog een beetje vakantie houden is wel lekker. Rustig aan ontbijtje en nog even genieten van het mooie weer en dan hup de motors op. Via Tom Tom weer een spannende route uitgezet richting Inverary. Het is hemelsbreed niet heel veel km, maar via de Tom Tom de speciale route uitgezet zodat we weer heerlijke kronkelwegen krijgen.
Aftanken en gaan.
Veel kleinere weggetjes vergen wel behoorlijk aandacht. Veel grind en veel stukken asfalt weer aan elkaar geplakt en veel kuilen in de weg. Constant aandacht op de Tom Tom en ook nog op het stuurwerk letten vooral als er tegenliggers aankomen.
Om een uur of 12 aangekomen bij een onwijs leuk thee huisje. Vol op in de zon even genieten van een lunchje. De ene na de andere motorrijder komt voorbij en tilt zijn hand even op. Gezellig en leuk om ze te zien rijden. Het tentje heeft wel iets van binnen Het is gezellig druk als ik richting het toilet loop. En zie dat de plaatselijke bewoners er echt een uitje van maken hier even te vertoeven.
De dorpjes zijn knus en gezellig. De bouw van de huizen zijn mooi. Echt van die keien die in Schotland passen en behoren. Veel vrijstaande huizen. Ze zijn onwijs gastvrij. Vragen altijd of je het naar je zin hebt. Even een praatje maken hoort er gewoon bij.
De dorpjes zijn leuk om doorheen te rijden. Met alle voorzichtigheid geboden. Veel politie die hier en daar toch echt wel op de motorjakkeraars op jacht is. Stelletje malloten die dat doen. Racepakken aan racemachines onder de kont en blazen met die bakken. Zo zie je Schotland met 120 km per uur voorbijkomen en verklaar ze voor gek.
De km die Tom Tom aangeeft doe je toch wel een stuk langer over dan een normale weg. Dus zetten de reis voort. Er komen veel kleine weggetjes met diepe dalen en hoge bergen. Je weet echt niet wat je elke keer weer ziet en als klap op de vuurpijl komt er een hele lange route langs het water uit. De weg op zich is nog niet eens zo heel erg boeiend, maar door dat er zoveel bergjes in zitten zoals bij een BMX baan is het waanzinnig mooi. Door een donkere met bomen overdekte weg. Kilometers lang. Echt zo gaaf. Het asfalt is goed en elke keer gapen er gaten open aan de zijkant zodat je over de Loch kan kijken.
De geur van zeewier kruipt langzaam mijn helm in. Een bekende geur voor mij. Het ruikt precies als in mijn jeugdtijd toen we met het hele gezin naar Zeeland gingen. Exact die geur. Mooie herinneringen aan mijn vader en moeder toen nog samen. En genietend van een paar weken zeeland. De lucht blijft lang hangen omdat het meer een stuk droog trekt. Even verder op worden er pieren gezocht. Ik zie schimmen die met een hooivork in het wad staan te wroeten wederom weer veel mooie herinneringen aan. Als klein kind mocht ik met mijn vader mee. Mijn handje in zijn grote hand op weg naar de dijk van Kruiningen. De geur van zeewier in combinatie van pieren zoeken maakt me toch wat verdrietig.. Maar evenals dat het een mooie herinnering blijft. (familie zou het weten hoe het daar ruikt en is in Zeeland)
De weg film ik uiteraard met mijn Pro Go cameraatje die nog steeds elke dag trouw aan mijn helm geklemt zit. Elke avond haal ik hem leeg en kan hij fris en fruitig weer een nieuwe dag beginnen. Hij maakt wel overuren. Ik zoek nog niets uit, maar het is wel leuk om ze te zien.
Einde van de middag aankomst Inverary. Leuk dorpje. Je komt over een bruggetje binnen en kijkt over het meer waar het dorpje aan ligt. Rijden er gauw door omdat de camping er achter moet liggen, maar had al gelezen dat ze geen tenten toestaat. Toch maar proberen. Een aantal km later is het inderdaad dus zo dat je hier alleen maar een tent kan huren.
Dikke doei. Eigen tent helemaal meeslepen uit nederland en dan zo'n ding huren.
Waar is de eerstvolgende camping beste mevrouw? Ach. dat is in Lochgilphead. Zo'n 25 mile hier vandaan. Dat is verdorie nog een pokken stuk rijden als je al vermoeid bent. Maar ja toch de schouders eronder en gaan.
Lochgilphead is ook een klein dorp gelegen aan een Loch. Door wat te dwalen door het dorp rijd ik echter per ongeluk langs de camping op.
De eigenaar moet ik bellen als blijkt dat de receptie al weer dicht zit. Met zijn mond vol eten wijst hij me de weg ergens de tent op te gooien hij zal er later aankomen om de boel te regelen. Het is een amicale vent. Grapjes maken ze hier bijna allemaal, maar soms weet je even niet of ze het nu menen of niet. De elektriciteit tappen we gewoon van een camperplaats weg en vraag achteraf of hij dat op de rekening wil zetten...
You CAN'T do that zijn zijn woorden direct, maar lacht ook tussendoor.
Beetje moeilijk doen ik beetje makkelijk doen. Ik vertel hem nog in mijn beste Engels. Maar je ziet toch dat het wel kan. Kijk maar.. Na beetje bakkeleien op een leuke manier met hem gaat ie akkoord. En voor het eerst is er een keer Wifi op een camping. Die het nog doet ook. Wat dat betreft is dat ontzettend achterstallig hier. Zelfs een 3 of 4g nog nooit gezien hier. Die is op de boot verdwenen en nooit meer teruggekomen. Ik denk in de zee gezonken.
Vreemd dat ze daar zo mee achterlopen maar ook de reden waarom de site niet goed bijgehouden word. Een verhaaltje maakt Deb altijd wel van de dagen, alleen het plaatsen gaat niet altijd even snel.
De camping is netjes. Het weer zit weer mee en bij de supermarkt wat info gehad over een goede plek om te eten. Het dorpje verder bij de Grey Gull moet het oké zijn.
Als de tent weer staat en de spullen zijn weer ingericht kan er weer uitgerust worden. Ik moet zeggen het word wel wat vermoeiend al, vooral het opletten op de kleine weggetjes de Tom Tom die de weg wijst. En vooral de bagage die je ook automatisch in de gaten houd en nog wel eens bij Deb iets naar voren glijd. Vervelend, maar is al stukken beter, morgen weer eens anders erop sjorren. Elke dag leer je weer meer. Maar tot nu toe het is waanzinnig mooi en ontzettend gaaf hier met je eigen motor te kunnen rijden...
Er komen nog best wat kilometers bij ,maar wel besloten liever een weggetje binnendoor van 170 km dan een snelweg die aan je voorbij schiet en 300 km verderop schuift. Doodmoe word je daarvan, dus kalm aan en het hele land kan je toch niet zien in die 10 dagen.
Vakantie...dus rustig aan!
20 juni 2017
Lochgilphead - Fort Augustus 180 km
Rond half elf zit alles weer op de motors. Wederom een organisatie, maar het zit weer. De eigenaar maakt nog een gezellig praatje met ons, al vind hij zichzelf enorm lollig, maar hij mag er wezen. Aardig ventje. En we konden immers illegaal stroom aftappen bij hem. De zon schijnt weer hoog aan de hemel en weer in korte broek buiten ontbijten. Het schijnt bijzonder te zijn in Schotland, wat dat betreft pakken we een staartje mee vanuit Holland, want daar moet het ook heerlijk zijn. Nou zo lang ik heerlijk met een zonnetje aan een ontbijt tafeltje kan zitten praat ik nergens over en klaar ik vooral niet.
We rijden weg en om de hoek wat de Tom Tom aangeeft Tanken we af.
De weg is deze dag niet heel erg indrukwekkend omdat we constant 95 mogen rijden zitten we op een net-niet-snelweg. Veel verkeer, maar er zijn ook geen andere weggetjes mogelijk. In een rechte lijn ga je richting het noorden. Wel mooi hoor, maar toch heel anders als de andere dagen. Door het verkeer word het vaak ook lastig, je moet er maar achter blijven hangen en inhaal mogelijkheden heb je niet want de wegen zijn echt geen 200 meter lang recht. Het kronkelt zich natuurlijk wel overal verder.
De motorrijders zijn toch anders hier. Een knikje met de helm betekend een HOI van de andere rijder, een gestrekt been of een groot licht? Vele mogelijkheden om elkaar gedag te zeggen maar de linker hand optillen (lees het rechter moet je aan het gas houden ) ;-)
gaat vaak omhoog, maar is toch anders als bij ons. Omdat ze hier toch links rijden komt het anders over. Ik heb echt nog heel weinig Nederlanders gezien.
Als we halverwege de route weer een prachtige weg inslaan komen we na veel gekronkel en stuurwerk bij een brug. We moeten nog maar 35 km. Helaas komt er ineens een groot stop bord tevoorschijn aan een hek en deze word voor de brug dichtgeklapt.
Shit, de auto's en het verkeer draait en een ieder vind zijn weg terug. Ik raadpleeg Tom Tom, maar die wijst je uiteindelijk met een klein om weggetje altijd weer hetzelfde stuk door, wat nu? Helemaal vanaf Fort William komen rijden nog wel binnendoor wel te verstaan. En zouden nu helemaal weer terug moeten?
Het meeste verkeer blijft draaien. Ik ga een alternatief proberen en rijd gewoon een andere weg in. Een vriendelijke fietser spreek ik in mijn beste Engels aan, hoe komen wij zo gauw mogelijk in Fort Augustus? Je zou terug moeten zegt de vriendelijke vent. **$)) ik zie dit helemaal niet zitten en Tom Tom zegt dat ik er nu 60 km over ga doen als ik terug ga.
Heb er zo geen zin in en het is bloedmooi weer. Ik rijd de motor terug. We parkeren hem beide bij een hek wat een mooi wandelgebied afsluit. De brug nog dicht de werklui aan de gang. Engineering is coming. Ik vind het allemaal goed. En vraag me af waarom de motors er niet door mogen. Het schuif systeem waarmee de brug open kan werkt niet ..
Ik installeer me in het gras. Het is echt een super gaaf plekje hier. Zo lekker weer en denken nu. Joh plof lekker neer op het gras en geniet van het weer. We horen vanzelf wanneer ze weer door gaan of wanneer we er weer door mogen?
Na een kwartiertje hoor ik man in het gele werk vestje roepen. Its Oke mate.
Oke ? wat is oke? Ik zie gauw een mountainbiker erdoorheen glippen. Hey zeg ik. Is it not possible with the motorbikes??It should be no problem. Nou lekker dan. Hup alles weer aan en gaan met die banaan.
De motors blazen over de beweegbare brug. En trekken ons plan weer verder. Komen onderweg een camping tegen wat echt helemaal nergens op leek dus toch maar door.
Fort augustus komt in zicht.
Het is een mooi en gezellig plaatsje en de camping ligt gelijk aan de rand van binnenkomst. Een prachtig groot grasveld. Met wat werkzaamheden en wat werklui worden we ontvangen op de weg naar de camping toe. Helaas is de MUTS van het gebeuren pas vanaf 4 uur aanwezig. Heeft ze weer geen stroom en moet ik eerst alles opladen via 1 stekker punt bij de receptie welke zo weer dicht gaat. Wat een gedoe ...ik spreek een ouder mannetje welke ook bij deze camping hoort en zeg...en lieg eigenlijk dat ik heb gelezen over hun camping maar dat er gewoon elektriciteit te krijgen is Dat is ook het enige wat ik wou weten.
Ik mag van de oude meneer op het grotere veld staan. De motors staan net overdekt en alles is afgeladen. Mooi onhandig, Want de motors mogen mee naar achteren op het veld. We moeten nu alle zooi rustig en stuk voor stuk achter zien te krijgen. Maar vooral voorzichtig zijn met de motors welke mooi overdekt staan maar ook gauw een uitglijder kan maken over het grind. Mooi de boel is verplaats. We worden helemaal lek gestoken door de mitches...Wat is dit vreselijk. Ik moet dan ook gelijk weer de muggenstick bij me houden? Smeer me gezicht in want ze bijten bij het leven. Krengen zijn het.
21 mogen we staan. het stel naast ons heeft ook een feestje. Ze wisselen geen woord, Hebben beide zo'n nietszeggend boek voor zich en zeggen nog goedenavond tegen de buren. Er komt maar een zacht knorretje uit.
Dan niet...het kan geen feest blijven denk ik dan maar. De Tent staat weer zo. En alle spullen zijn uit de motor.
Vanavond even het dorpje in voor wat boodschappen en om bij de sluisjes te kijken.
Het avondzonnetje breekt door. Een terrasje bij de sluisjes is heerlijk genieten en een korte wandeling naar het meer bijzonder. In de avond wens ik de werklui een goede nachtrust..welke je moet passeren om op de camping terug te komen.
Sleep wel Fort Augustus. Ben het goed zat en ga heerlijk pitten! Wel trust en tot morgen!!! :-)
Callander - Lochgilphead 180 km
Vanmorgen de boel ingepakt. Merk wel dat het best veel tijd kost om de boel op te binden. Het gaat natuurlijk wel steeds vlotter maar toch. Ook nog een beetje vakantie houden is wel lekker. Rustig aan ontbijtje en nog even genieten van het mooie weer en dan hup de motors op. Via Tom Tom weer een spannende route uitgezet richting Inverary. Het is hemelsbreed niet heel veel km, maar via de Tom Tom de speciale route uitgezet zodat we weer heerlijke kronkelwegen krijgen.
Aftanken en gaan.
Veel kleinere weggetjes vergen wel behoorlijk aandacht. Veel grind en veel stukken asfalt weer aan elkaar geplakt en veel kuilen in de weg. Constant aandacht op de Tom Tom en ook nog op het stuurwerk letten vooral als er tegenliggers aankomen.
Om een uur of 12 aangekomen bij een onwijs leuk thee huisje. Vol op in de zon even genieten van een lunchje. De ene na de andere motorrijder komt voorbij en tilt zijn hand even op. Gezellig en leuk om ze te zien rijden. Het tentje heeft wel iets van binnen Het is gezellig druk als ik richting het toilet loop. En zie dat de plaatselijke bewoners er echt een uitje van maken hier even te vertoeven.
De dorpjes zijn knus en gezellig. De bouw van de huizen zijn mooi. Echt van die keien die in Schotland passen en behoren. Veel vrijstaande huizen. Ze zijn onwijs gastvrij. Vragen altijd of je het naar je zin hebt. Even een praatje maken hoort er gewoon bij.
De dorpjes zijn leuk om doorheen te rijden. Met alle voorzichtigheid geboden. Veel politie die hier en daar toch echt wel op de motorjakkeraars op jacht is. Stelletje malloten die dat doen. Racepakken aan racemachines onder de kont en blazen met die bakken. Zo zie je Schotland met 120 km per uur voorbijkomen en verklaar ze voor gek.
De km die Tom Tom aangeeft doe je toch wel een stuk langer over dan een normale weg. Dus zetten de reis voort. Er komen veel kleine weggetjes met diepe dalen en hoge bergen. Je weet echt niet wat je elke keer weer ziet en als klap op de vuurpijl komt er een hele lange route langs het water uit. De weg op zich is nog niet eens zo heel erg boeiend, maar door dat er zoveel bergjes in zitten zoals bij een BMX baan is het waanzinnig mooi. Door een donkere met bomen overdekte weg. Kilometers lang. Echt zo gaaf. Het asfalt is goed en elke keer gapen er gaten open aan de zijkant zodat je over de Loch kan kijken.
De geur van zeewier kruipt langzaam mijn helm in. Een bekende geur voor mij. Het ruikt precies als in mijn jeugdtijd toen we met het hele gezin naar Zeeland gingen. Exact die geur. Mooie herinneringen aan mijn vader en moeder toen nog samen. En genietend van een paar weken zeeland. De lucht blijft lang hangen omdat het meer een stuk droog trekt. Even verder op worden er pieren gezocht. Ik zie schimmen die met een hooivork in het wad staan te wroeten wederom weer veel mooie herinneringen aan. Als klein kind mocht ik met mijn vader mee. Mijn handje in zijn grote hand op weg naar de dijk van Kruiningen. De geur van zeewier in combinatie van pieren zoeken maakt me toch wat verdrietig.. Maar evenals dat het een mooie herinnering blijft. (familie zou het weten hoe het daar ruikt en is in Zeeland)
De weg film ik uiteraard met mijn Pro Go cameraatje die nog steeds elke dag trouw aan mijn helm geklemt zit. Elke avond haal ik hem leeg en kan hij fris en fruitig weer een nieuwe dag beginnen. Hij maakt wel overuren. Ik zoek nog niets uit, maar het is wel leuk om ze te zien.
Einde van de middag aankomst Inverary. Leuk dorpje. Je komt over een bruggetje binnen en kijkt over het meer waar het dorpje aan ligt. Rijden er gauw door omdat de camping er achter moet liggen, maar had al gelezen dat ze geen tenten toestaat. Toch maar proberen. Een aantal km later is het inderdaad dus zo dat je hier alleen maar een tent kan huren.
Dikke doei. Eigen tent helemaal meeslepen uit nederland en dan zo'n ding huren.
Waar is de eerstvolgende camping beste mevrouw? Ach. dat is in Lochgilphead. Zo'n 25 mile hier vandaan. Dat is verdorie nog een pokken stuk rijden als je al vermoeid bent. Maar ja toch de schouders eronder en gaan.
Lochgilphead is ook een klein dorp gelegen aan een Loch. Door wat te dwalen door het dorp rijd ik echter per ongeluk langs de camping op.
De eigenaar moet ik bellen als blijkt dat de receptie al weer dicht zit. Met zijn mond vol eten wijst hij me de weg ergens de tent op te gooien hij zal er later aankomen om de boel te regelen. Het is een amicale vent. Grapjes maken ze hier bijna allemaal, maar soms weet je even niet of ze het nu menen of niet. De elektriciteit tappen we gewoon van een camperplaats weg en vraag achteraf of hij dat op de rekening wil zetten...
You CAN'T do that zijn zijn woorden direct, maar lacht ook tussendoor.
Beetje moeilijk doen ik beetje makkelijk doen. Ik vertel hem nog in mijn beste Engels. Maar je ziet toch dat het wel kan. Kijk maar.. Na beetje bakkeleien op een leuke manier met hem gaat ie akkoord. En voor het eerst is er een keer Wifi op een camping. Die het nog doet ook. Wat dat betreft is dat ontzettend achterstallig hier. Zelfs een 3 of 4g nog nooit gezien hier. Die is op de boot verdwenen en nooit meer teruggekomen. Ik denk in de zee gezonken.
Vreemd dat ze daar zo mee achterlopen maar ook de reden waarom de site niet goed bijgehouden word. Een verhaaltje maakt Deb altijd wel van de dagen, alleen het plaatsen gaat niet altijd even snel.
De camping is netjes. Het weer zit weer mee en bij de supermarkt wat info gehad over een goede plek om te eten. Het dorpje verder bij de Grey Gull moet het oké zijn.
Als de tent weer staat en de spullen zijn weer ingericht kan er weer uitgerust worden. Ik moet zeggen het word wel wat vermoeiend al, vooral het opletten op de kleine weggetjes de Tom Tom die de weg wijst. En vooral de bagage die je ook automatisch in de gaten houd en nog wel eens bij Deb iets naar voren glijd. Vervelend, maar is al stukken beter, morgen weer eens anders erop sjorren. Elke dag leer je weer meer. Maar tot nu toe het is waanzinnig mooi en ontzettend gaaf hier met je eigen motor te kunnen rijden...
Er komen nog best wat kilometers bij ,maar wel besloten liever een weggetje binnendoor van 170 km dan een snelweg die aan je voorbij schiet en 300 km verderop schuift. Doodmoe word je daarvan, dus kalm aan en het hele land kan je toch niet zien in die 10 dagen.
Vakantie...dus rustig aan!
20 juni 2017
Lochgilphead - Fort Augustus 180 km
Rond half elf zit alles weer op de motors. Wederom een organisatie, maar het zit weer. De eigenaar maakt nog een gezellig praatje met ons, al vind hij zichzelf enorm lollig, maar hij mag er wezen. Aardig ventje. En we konden immers illegaal stroom aftappen bij hem. De zon schijnt weer hoog aan de hemel en weer in korte broek buiten ontbijten. Het schijnt bijzonder te zijn in Schotland, wat dat betreft pakken we een staartje mee vanuit Holland, want daar moet het ook heerlijk zijn. Nou zo lang ik heerlijk met een zonnetje aan een ontbijt tafeltje kan zitten praat ik nergens over en klaar ik vooral niet.
We rijden weg en om de hoek wat de Tom Tom aangeeft Tanken we af.
De weg is deze dag niet heel erg indrukwekkend omdat we constant 95 mogen rijden zitten we op een net-niet-snelweg. Veel verkeer, maar er zijn ook geen andere weggetjes mogelijk. In een rechte lijn ga je richting het noorden. Wel mooi hoor, maar toch heel anders als de andere dagen. Door het verkeer word het vaak ook lastig, je moet er maar achter blijven hangen en inhaal mogelijkheden heb je niet want de wegen zijn echt geen 200 meter lang recht. Het kronkelt zich natuurlijk wel overal verder.
De motorrijders zijn toch anders hier. Een knikje met de helm betekend een HOI van de andere rijder, een gestrekt been of een groot licht? Vele mogelijkheden om elkaar gedag te zeggen maar de linker hand optillen (lees het rechter moet je aan het gas houden ) ;-)
gaat vaak omhoog, maar is toch anders als bij ons. Omdat ze hier toch links rijden komt het anders over. Ik heb echt nog heel weinig Nederlanders gezien.
Als we halverwege de route weer een prachtige weg inslaan komen we na veel gekronkel en stuurwerk bij een brug. We moeten nog maar 35 km. Helaas komt er ineens een groot stop bord tevoorschijn aan een hek en deze word voor de brug dichtgeklapt.
Shit, de auto's en het verkeer draait en een ieder vind zijn weg terug. Ik raadpleeg Tom Tom, maar die wijst je uiteindelijk met een klein om weggetje altijd weer hetzelfde stuk door, wat nu? Helemaal vanaf Fort William komen rijden nog wel binnendoor wel te verstaan. En zouden nu helemaal weer terug moeten?
Het meeste verkeer blijft draaien. Ik ga een alternatief proberen en rijd gewoon een andere weg in. Een vriendelijke fietser spreek ik in mijn beste Engels aan, hoe komen wij zo gauw mogelijk in Fort Augustus? Je zou terug moeten zegt de vriendelijke vent. **$)) ik zie dit helemaal niet zitten en Tom Tom zegt dat ik er nu 60 km over ga doen als ik terug ga.
Heb er zo geen zin in en het is bloedmooi weer. Ik rijd de motor terug. We parkeren hem beide bij een hek wat een mooi wandelgebied afsluit. De brug nog dicht de werklui aan de gang. Engineering is coming. Ik vind het allemaal goed. En vraag me af waarom de motors er niet door mogen. Het schuif systeem waarmee de brug open kan werkt niet ..
Ik installeer me in het gras. Het is echt een super gaaf plekje hier. Zo lekker weer en denken nu. Joh plof lekker neer op het gras en geniet van het weer. We horen vanzelf wanneer ze weer door gaan of wanneer we er weer door mogen?
Na een kwartiertje hoor ik man in het gele werk vestje roepen. Its Oke mate.
Oke ? wat is oke? Ik zie gauw een mountainbiker erdoorheen glippen. Hey zeg ik. Is it not possible with the motorbikes??It should be no problem. Nou lekker dan. Hup alles weer aan en gaan met die banaan.
De motors blazen over de beweegbare brug. En trekken ons plan weer verder. Komen onderweg een camping tegen wat echt helemaal nergens op leek dus toch maar door.
Fort augustus komt in zicht.
Het is een mooi en gezellig plaatsje en de camping ligt gelijk aan de rand van binnenkomst. Een prachtig groot grasveld. Met wat werkzaamheden en wat werklui worden we ontvangen op de weg naar de camping toe. Helaas is de MUTS van het gebeuren pas vanaf 4 uur aanwezig. Heeft ze weer geen stroom en moet ik eerst alles opladen via 1 stekker punt bij de receptie welke zo weer dicht gaat. Wat een gedoe ...ik spreek een ouder mannetje welke ook bij deze camping hoort en zeg...en lieg eigenlijk dat ik heb gelezen over hun camping maar dat er gewoon elektriciteit te krijgen is Dat is ook het enige wat ik wou weten.
Ik mag van de oude meneer op het grotere veld staan. De motors staan net overdekt en alles is afgeladen. Mooi onhandig, Want de motors mogen mee naar achteren op het veld. We moeten nu alle zooi rustig en stuk voor stuk achter zien te krijgen. Maar vooral voorzichtig zijn met de motors welke mooi overdekt staan maar ook gauw een uitglijder kan maken over het grind. Mooi de boel is verplaats. We worden helemaal lek gestoken door de mitches...Wat is dit vreselijk. Ik moet dan ook gelijk weer de muggenstick bij me houden? Smeer me gezicht in want ze bijten bij het leven. Krengen zijn het.
21 mogen we staan. het stel naast ons heeft ook een feestje. Ze wisselen geen woord, Hebben beide zo'n nietszeggend boek voor zich en zeggen nog goedenavond tegen de buren. Er komt maar een zacht knorretje uit.
Dan niet...het kan geen feest blijven denk ik dan maar. De Tent staat weer zo. En alle spullen zijn uit de motor.
Vanavond even het dorpje in voor wat boodschappen en om bij de sluisjes te kijken.
Het avondzonnetje breekt door. Een terrasje bij de sluisjes is heerlijk genieten en een korte wandeling naar het meer bijzonder. In de avond wens ik de werklui een goede nachtrust..welke je moet passeren om op de camping terug te komen.
Sleep wel Fort Augustus. Ben het goed zat en ga heerlijk pitten! Wel trust en tot morgen!!! :-)
Schotland is prachtig! Dat jullie nog lang mogen nagenieten, en nu weer in een heerlijk warm, fluffy, niet vochtig 2 persoonsbed kunnen slapen, dromend over je indrukken van t wonderschone landschap aldaar en de heerlijke motorweggetjes.
Wat een mooie motoren, veel plezier nog en doe voorzichtig hoor!