Pitlochry naar Livingstone allemaal binnendoor!

21 juni 2017

Fort Augustus - Pitlochry 205 km

Vannacht wakker geworden op de grond. Nou weet ik dat ik al een paar dagen op de grond slaap, maar ja ik bedoel echt letterlijk op de grond. *$^&@* Beetje jammer weer.Matje me even in de steek gelaten als je niet oplet. Dus even op moeten pompen. Met de hand kan dat gelukkig. En wat door kunnen pitten, want 4 uur is niet echt een mooie tijd.
Gelijk bij het wakker worden matjes leeg laten lopen (nu moet dat wel) en de slaapzakken in de hoezen gedaan. De slaapcabine is eigenlijk al snel zo goed als leeg. Verder organiseren. Helaas begint het wat te druppelen. Nu hoop ik dat het hier bij blijft.
Even een andere organisatie, want op zich toch elke keer wat laat met vertrek. Ik ruim de boel op en John gaat eerst even een douche nemen! Is even handiger, want je loopt elkaar toch wat in de weg in zo'n tent.

In een van mijn tassen zit eten en drinken geheel gevuld boven de uitlaat. Mocht de tas erop zakken per ongeluk kan er niet veel gebeuren. In de andere tas zitten reserve spullen voor regen. Extra handschoenen, extra waterzak om spullen te beschermen. Mijn slippers en spullen die je aan kan doen als je direct aankomt of als je weggaat. Mijn regenhoezen voor de tas en de sloten van de motor. Nog een klein handzaam rugzakje met de kaart van schotland backup telefoon en Trotter van Schotland. Mocht je ergens neer ploffen om wat te drinken, kan je er zo bij om eens te kijken. En nog een Package Cube vol met opladers. Ook het hoesje van de Tom tom.. Gelijk eraf halen dat ding. Daar is hij te kostbaar voor om hem te laten hangen.

In de grote tas zit de grote tent. En nog wat kleren van mij 2 paar extra wandelschoenen. Het pas allemaal wel en steeds beter. Ook het tafeltje kan er nog in. Welke vandaag boven in gaat in plaats van onderin, Daardoor komt mijn tas elke keer bij een kuiltje weer naar voren. En ik moet zeggen dat werkt nu stuk beter. De tas blijft lekker op zijn plek. Twee stoeltjes erboven op en klaar.
Tas van John (waterbeschermd) zitten 2 slaapzakken 1 matje wat kleding pannen en brander, en wat kleding voor de was bij thuiskomst. Dichtrollen klaar!
Koffers = Fotocamera de grote + laptop 2 toilet tassen nog een literfles en de benzine fles van de brander even rechtop. Andere koffer alle package cubes. Dit zijn allerlei zakjes die je kan samenstellen. De een voor allemaal ondergoed. De ander voor T-shirts weer een ander voor vaatspulletjes bekertjes borden bestek en zo deel je deze allemaal gunstig in. Super handig je komt in de tent en stapelt ze op zo voorkom je een hoop zooi. En met inpakken prop je ze zo de koffer in. Ik kan eigenlijk niet meer zonder! Goede aanschaf geweest.
John terug tent afbreken en inpakken. Nadat alles klaar staat gauw douche pakken. Ik merk dat ik een buitenste stuk handvat verloren ben. Zo'n opschroef handvat stukje. Helaas verloren hij zat al niet zo lekker, maar ja. Het handvat zit vast dus kan niets gebeuren.

We rijden weg uit Fort Augustus. Het is echt een leuk dorp met de vier sluisjes in zicht op de brug. Tanken de motors af en gaan richting Inverness. Het is ongeveer 60 km. Met een middel kronkel aangepast op de Tom Tom want zo krijg je de mooiste routes.
Je rijd hier de route langs het meer van Loch Ness. Veel toeristen stoppen er en bussen vol japanners vliegen achter hun reisgids aan die met een vlaggetje van het land voorop loopt. Verschrikkelijk. Even een foto schieten van het meer. Verder niet zo heel boeiend. Natuurlijk wel mooi, maar dat zijn alle meren hier in Schotland. Als we in Inverness aankomen rijden we dwars door het centrum. Even een stop om wat leuke souvenirs mee te nemen. En door. Want ga nou niet in mijn motorpak lopen shoppen. Net als bezienswaardigheden onderweg. Kan leuk zijn, maar veel waardevolle spullen mee en moeten best wat km draaien om op tijd in New Castle te zijn.
Vanaf Inverness de Tom Tom weer in gesteld op Pitlochry.

En jeetje alle Mozus. Wat een prachtige weg slaan we in zeg. Veel foto's en filmpjes maken we hier. Want de weg is oneindig slingerend door de Highlands heen. Het grove landschap komt hier op zijn puurste uit. Jammer dat het bewolkt is maar we mogen nog niet klagen hoor. Want de regen is niet doorgezet en zelfs af en toe een zonnetje te zien, Ik maak veel filmpjes met de helmcamera. Geweldig gaaf. Wel opletten geblazen nog. Met grind in het midden en wat rotsen vlak langs de route als je al wat links moet rijden van de weg. De koffers van John steken best een eind uit. Kilometers lang krijgen we het mooiste landschap van Schotland te zien.
Na een adembenemende route weer ineens een stukje grotere weg. Op zich is dat wel lekker rijden anders schieten de km helemaal niet op op een dag.
En vanaf daar ga je weer na een km of tien weer een zijweg in met vele kronkels. Na een eet en drink stop in Carrbridge wat overigens een leuk dorpje is voor een stop rijden we door naar Pitlochry. Helaas moet je wel een behoorlijk stukje snelweg pakken waar je 115 mag, maar dat valt toch wat tegen en het word een stuk kouder ook. De wolken trekken hier door de bergen. De druppels beginnen te vallen en ik krijg het frisser. John niet. De handverwarming biedt uitkomst en het is heerlijk om zo'n aanvulling op je motor te hebben zitten...De laatste km zijn in zicht. Op Fascally camping park uitgekomen.

Tent plek met electriciteit en mega plens bui compleet met onweer barst los. Zo gauw heeft de tent nog nooit gestaan.De motors zijn al doorweekt gelukkig niets nat geworden net op tijd binnen.
Wederom een prachtige route. En zo'n mazzel gehad met het weer. Nu nog een gebedje voor morgen...


22 juni 2017
Pitlochry - Livingstone 137 km

Gistermiddag aangekomen op Faskally caravan park net een stukje voor Pitlochry. Erg mooie camping en de buien breken los. Nog nooit stond de tent zo verschrikkelijk snel. Niks belangrijk nat geworden gelukkig en de twee grote tassen met matjes en slaapzakken erin zijn waterdichte tassen dus niks aan de hand. Wel even de zijtassen van Deb een cover overheen gooien zodat niet alles doordrenkt.
Mooi plekje op een open veld. De scouting club arriveert ook en een hele bus vol jeugd komt bij ons staan. Niet erg want ze maken totaal geen herrie. Geen last van die gasten. Morgen weer nieuw plan. Rijden via kronkelweg naar Livingstone. Even bij Edingburgh. Vanaf daar is het niet zo gek ver meer naar Neefje Patrick en zijn vrouw Gail. Erg leuk om naar toe te gaan.
We vertrekken rond 10 uur. Tom Tom ingesteld op super kronkel en hoogste bergen. We moeten ongeveer 135 km maken! We rijden Pitlochry door, en bedenk eigenlijk al gelijk te stoppen. Het is zo'n leuk dorpje die je niet voorbij moet rijden. De winkeltjes de knusse terrasjes maar vooral het mooiste weer van de wereld. De zon bakt je zowat je pak uit. En toch zin in een bakkie na al dat inpakken en organiseren. Trouwens het is toch vakantie.....
Dus vol in de remmen. Motors aan de kant en terrasje op. Alweer een ouder stel wat naast je zit met uiteraard hoe kan het ook anders een hondje (golden pup) Gelijk begint meneer een gesprek met me, terwijl John binnen de bestelling doorgeeft. Raak weer in een leuk gesprek maar wat mij opvalt is dat dit altijd Engelsen zijn. Ze zijn ontzettend vriendelijk.
Het hondje vraagt ook gelijk aandacht en dat is bij Deb niet zo heel moeilijk om er dan even heen te lopen (graag zelfs) Het stel is al 8 weken door Schotland aan het reizen met de motorhome en hebben nog 5 weken te gaan. Opeens na een poosje vraagt de man waar we vandaan komen. Hij zegt ik hoor het echt niet aan je want je praat goed Engels.
Toch leuk te horen. En vind het ook erg leuk om mijn Engels weer omhoog te krikken. Al moet ik soms ook mijn oren goed spitsen om te horen of te begrijpen wat ze bedoelen. Soms is het zo snauwerig Engels..dialect Dan moet ik links of rechts om om er wijs uit te worden. Na een uurtje in het zonnetje te hebben vertoefd word het weer tijd door te karren. Immers nog 127 km te gaan of zo. Amper gestart, maar het weer is zo heerlijk. Te heerlijk om in een warm pak door te rijden.

De reis zet zich voort. Als je soms een slinger weg induikt. Kom je een paardrijder tegen. Deze dragen standaard een geel vestje. Maar de paarden zijn onwijs schrikkerig voor motorrijders. Ik gooi hem gelijk uit als ik ze zie. De paarden worden onrustig en zijn bijna niet te houden. Gelukkig is de weg bergafwaarts waardoor ik hem in zijn vrij kan zetten en er langs kan komen terwijl de twee dames bedanken en hun paarden nog maar net in bedwang weten te houden.
De weg is zo prachtig weer. Het bochten werk blijft opletten, en een vernieuwde asfalt weg is voorzichtig manoevreren. Je kan zo op je plaat liggen. Dat is het risico van deze wegen. Je weet nooit wat je tegen komt.
S'middags komen we langs een fruit boerderij. Best even zin in een stop, Tom Tom geeft nog maar 90 km aan wat er nog gereden moet worden. Dus Eating time. Een vaag weggetje duikt behoorlijk naar beneden en kan je even plankgas geven met je blik op een km vooruit.. Daarna weer grindpad. Voorzichtigheid..Nog meer bordjes geven aan dat de fruitboerderij nog verder ligt.

Eindelijk aangekomen op een grof grindpad bij de boerderij en ook restaurant. Ervoor staat een kraampje. Hier op staat "Pick up your own fruit"dus parkeren de motors en loop op de jongen af die zich achter de kraam bevindt. Ja zegt hij. Je mag het zelf gaan plukken daaronder...Oke leuk. Gaan we doen. Je bent hier maar 1 x toch. Dus ik zeg doen.
Verse Aardbeien!!!!!
Lekker bakkie soep erna aan een picknicktafel buiten in de volle zon. Alweer een dag die bloedheet is. Heerlijk genieten dus. En weer zit een ouder paar naast ons. De vrouw begint een gesprek over waar we vandaan komen. het lijkt een beetje standaard te worden. Dit keer komt de vrouw uit Engeland en bezoekt ze haar oudere broer hier in Schotland. En wandelen ze samen met een hondje. Echt heel Schotland is voorzien van een hondje bij een gezin. Praten wat gezellig over en weer en de man geeft nog een hand en zegt ons vriendelijk gedag. Het was leuk u te ontmoeten!! Dat is wederzijds.

Hup en door. Want opschieten doet het niet. Weer even stoppen om een leuke foto te maken van de Highlanders. Zo leuk zijn ze he. En nieuwgierig ook.
De banden onderweg nog gecheckt en weer met lucht gepompt. Olie nagekeken. En heerlijk verder gereden door Schotland. Het blijft erg mooi om deze wegen te rijden. Ik ben zo blij met de nieuwe Tom Tom daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, want op de kaart ga je dit soort weggetjes echt niet vinden. De camera op de helm maakt ook weer wat overuurtjes. Het blijft zo mooi om deze wegen te berijden.

Vandaag aangekomen in Linwater Caravan Park. Vlakbij Livingstone. Het is een leuke camping met zowel tent plekjes als hutjes. Ik had al bedacht ooit een keertje een hutje te huren omdat het ook een beetje vakantie is. Ik had dit hutje al gezien op de folder van een campingeigenaar die me deze heeft toegestopt. En had gekeken wat de afstand is tussen Livingstone en New Castle. Moet immers vooruit denken want vanaf Gail en Patrick moeten we in 1 dag door naar de boot van HULL. Vanaf daar weer de overtocht naar Nederland.

Nu dus in zo'n kant en klaar hutje. Even geen tent uit te pakken. De motor van mij blijft opgeladen. (tent en wat spullen kunnen er in blijven) Rest afgeladen.
Er lopen wat kippen rond die zelfs het huisje inkruipen. De Wifi is goed en zelfs elektriciteit en koelkast erin. Dat is verwennerij. Even wat boodschappen gedaan in het dorpje en een goed gevoelde koelkast nu ineens! Toch ook wel eens lekker.
Morgen dus wat uitslapen. Want er valt weinig in te pakken.

Vakantie!! Yeah.. Morgen zo'n 180 km te doen. Binnendoor volgens Tom Tom. Reuzebenieuwd hoe Patrick en Gail wonen en vooral naar de kids en waar Gail werkt en zo.
Zetten de tent op in hun tuin Dus mooi hotelletje voor ons! De volgende dag zo'n 250 km rijden richting Hull. Zou leuk zijn als Patrick stukje mee op kan rijden!

Nu lekker slapen op een heel zacht matrasje..mmmmmmm mmmm
is dat even fijn!